Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

Για τα σκουπίδια της Αττικής, νέο σημείωμα

Το παρακάτω σημείωμα είναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ και είναι κοινοποίηση προς όλους του αρμόδιους αποδέκτας Yπουργούς που έχουν γνώμη.

Επίσης εστάλη στους αρχηγούς των δύο μεγάλων κομμάτων της Βουλής.



Προς
Τον Αξιότιμο Υφυπουργό Εσωτερικών
κ. Αθανάσιο Νάκο,

21 Μαίου 2009

Κύριε Υπουργέ,

Με προηγούμενο σημείωμα, μου με αφορμή το άρθρο του Επενδυτή της 28-29 Μαρτίου τ.ε με θέμα «ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΝΑΠΟΛΗ Η ΑΘΗΝΑ» και την δική σας δήλωση ότι «δεν θα κουραστείτε να προσπαθείτε να γίνουν τα έργα των ΧΥΤΑ» , σας έθεσα υπόψη σας μελέτη μου και προτάσεις που έχω κάνει από τον Απρίλιο του 2007 για τα σκουπίδια της Αττικής.

Σαν μόνη λύση πρότεινα τότε και επιμένω ότι άμεσα πρέπει να ξεκινήσετε τις ενέργειες που απαιτούνται για την κατασκευή στην Αττική μέχρι το 2020 τριών εργοστασίων καύσης των 2000 τόνων/ημερησίως για την περίοδο μέχρι το 2040, με το πρώτο να λειτουργεί το 2010. Σημειώστε και πάλι ότι υπό προυποθέσεις για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με χρήση των σκουπιδιών ενδιαφέρεται και η ΔΕΗ.

Δυστυχώς απόλυτη πρόβλεψη των ποσοτήτων που θα υπάρχουν σε τόση μακρά περίοδο δεν μπορεί να έχει βεβαιότητα και ασφαλώς μετά από μία δεκαετία τα στοιχεία μπορεί να μεταβληθούν. Ο υπογράφων παληό στέλεχος της ΔΕΗ είχα κάνει μελέτη με μακροχρόνιες προβλέψεις για την ενεργειακή εξέλιξη της Χώρας από το 1970 μέχρι το 2000. Για την ιστορία σας γνωρίζω ότι δεν μπόρεσα τότε να προβλέψω την μεταβολή του πληθυσμού της Χώρας λόγω της μεγάλης εισροής των μεταναστών.

Ομως σήμερα έχουμε σημαντικά καθυστερήσει με τα σκουπίδια της Αττικής.

Η ΝΑΠΟΛΗ πολύ ταλαιπωρήθηκε με τα σκουπίδια της. Από 8ετίας έχει κατασκευάσει το πρώτο της εργοστάσιο καύσης που φαίνεται ότι οι διάφορες οργανώσεις δεν επέτρεπαν να λειτουργήσει με υποκίνηση της γνωστής Camora (ιταλική μαφία) γιατί η επιχείρηση διαχείρησης σκουπιδιών αφήνει ως γνωστόν πολλά κέρδη σε διάφορα κυκλώματα. Οι ηγέτες της πόλης είχαν φθάσει να σκέπτονται την αποστολή των σκουπιδιών για καύση σε εργοστάσια στην Γερμανία με τραίνο, κόστος για την μεταφορά περίπου 350 Euro/τόνο.

Τελικά ο πρόεδρος Silvio Berlusconi επενέβη και πήγε στις 26 Μαρτίου τ.ε. στην ΝΑΠΟΛΗ και εγκαινίασε το εργοστάσιο καύσης που άρχισε να λειτουργεί. Το εργοστάσιο θα καίει 600000 τόνους σκουπιδιών το χρόνο (περίπου 2000 τόνους/ημέρα) και θα παράγει ηλεκτρική ενέργεια για 200000 σπίτια. Αλλα 4 εργοστάσια είναι προγραμματισμένα να λειτουργήσουν στην ευρύτερη περιοχή.

Στην Βιέννη τα τελευταία χρόνια λειτουργούν 3 σύγχρονα μεγάλης απόδοσης εργοστάσια καύσης σκουπιδιών, με αντίστοιχες αποδόσεις 260000, 200000, και 60000 τόνους τον χρόνο.

Η Greenpeace έκανε αναλυτικές μελέτες αποβλήτων και στα τρία και διεπίστωσε ότι πληρούν τους όρους που θέτει η Ευρωπαική νομοθεσία παρόλο που είναι τα εργοστασια παλαιότερης τεχνολογίας. Η αναλυτική μελέτη επισυνάπτεται.

Η ΝΑΠΟΛΗ εζήτησε από τον Δήμαρχο της Βιέννης συνεργασία για να παρουσιάσει στους Ναπολιτάνους σε ομιλία το θέμα της ασφάλειας που προσφέρουν αυτά τα εργοστάσια και δεν αποτελούνν κίνδυνο μολύνσεων από ρύπανση. Στην Βιέννη λειτουργεί παράλληλα επιτυχώς και η ανακύκλωση. Και άλλες πόλεις της Ιταλίας βλέπουν την Βιέννη σαν οδηγό όπως π.χ. η Φλωρεντία.

Μια άλλη Χώρα στην οποία επιτυχώς λειτουργούν εργοστάσια καύσης είναι η Ελβετίο. Υπάρχουν 28 εργοστάσια καύσης με συνολική ετήσια απόδοση 3290000 τόνους/έτος με παράλληλη παραγωγή ενέργειας για 250000 σπίτια, που σημαίνει 215000 τόνοι λιγώτερη κατανάλωση πετρελαίου.

Υπάρχει συνεχής παγκόσμα αύξηση των εργοστασίων καύσης γιατί μόνον με την καύση των σκουπιδιών λύνεται αποτελεσματικά το πρόβλημα. Την τελευταία δεκαετία η παγκοσμια ικανότης καύσης αυξήθηκε απο 160 εκατομύρια τόνοι ανά έτος σε 200 και αναμένεται την επόμενη 5ετία να φθάσει σε 240.

Κύριε Υπουργέ, θα πρέπει λόγω αρμοδιότητας να αναλάβετε άμεσα σχετική πρωτοβουλία. Η Βιέννη και πολλές άλλες Χώρες γειτονικές μας τόλμησαν να προχωρήσουν και αυτό συνέβη και σε άλλες εποχές.

Σήμερα υπάρχει και σημαντική τeχνολογική πρόδος όπως έχω καταδείξει σε άλλες σελίδες του blog μου με τίτλο costasgen.blogspot.com

Με ιδιαίτερη χαρά από τον διεθνή τύπο πληροφορήθηκα ότι η Ρόδος έχει υποβάλει αρμοδίως σχετική μελέτη σκοπιμότητας για εργοστάσιο καύσης με ικανότητα 250 τόνους/ημέρα και εκτιμούμενο κόστος 100 εκατομμύρια Ευρώ.

Με τιμή

Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς
Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος Ε.Μ.Π.

Κοινοποίηση : Σε όλους τους αρμοδίους που έχουν λόγο για την Αττική

Συνημμένα για όποιον ενδιαφέρεται που τεκμηριώνουν τα ανωτέρω

1) Trash incinerator for Rhodes
2) Berlusconi opens Naples incinerator
3) Municipal waste incinerator facility at St. Galen KVA St. Galen
4) Vienna's Spittelau waste incineration plant a model for Naples
5) Swiss keen to take on Naples rubbish
6) Εcoprog / Fraunhofer UMSICHT
7) Residual / Municipal Waste processing plant Spittelau, Austria
8) Wαste incineration plants in Austria with data on waste management from Greenpeace,
www.gipuzkoa.net/incineradora/IncinerationAustria.pdf



1) Trash incinerator for Rhodes
15 February, 2009
Authorities on the popular tourist island of Rhodes said yesterday that they are preparing to accommodate the country's first trash incineration facility, though local residents reportedly only just heard about the plans and are seeking guarantees that their quality of life will not be affected.
Ten local mayors and the prefect of the Dodecanese, of which Rhodes is the capital, have all backed the project and a feasibility plan for the facility has been submitted to the Environment and Public Works Ministry, it emerged yesterday.
The facility, which would burn some 250 tons of trash per day, is to be constructed in the island's north, near the local landfill and not far from the town of Rhodes itself, probably within the next two years.
According to the president of the Hellenic Solid Waste Management Association, Giorgos Ypsilantis, the plant will form just a small part of "a comprehensive waste management operation." This operation will include the extension of the existing landfill, which is nearing saturation, a new landfill which will be set aside for the ash produced by the incinerating facility, a composting facility for natural waste and a recycling unit for plastic, paper, metals and other reusable materials.As the cost of the undertaking is estimated at some 100 million euros, it is likely that it will be funded through a public-private partnership, sources said.
One operational issue that remains to be clarified is how the facility will function during the summer months when trash levels usually double due to the influx of hundreds of thousands of tourists.
As for concerns about pollution, local mayors do not appear to be too troubled. "Legislation governing the construction and operation of such facilities is very strict and (authorities) have received assurances that pollution levels will be extremely low," Ypsilantis said.
Residents however are concerned about the implications of the plant. "People have only now started realizing what is going to happen and are seeking assurances," said Giorgos Pastrikos of the Greek office of Friends of Nature, an international conservation organization. "The social dialogue on this subject has yet to begin," he said.

2) Berlusconi opens Naples incinerator
by Staff Writers
Naples, Italy (AFP) March 26, 2009
Italian Prime Minister Sylvio Berlusconi Thursday opened a waste incinerator near the southern city of Naples, where thousands of tones of rotting rubbish regularly piled up.
Berlusconi had pledged last year that the incinerator at Acerra, the building of which had been suspended for eight years, would enter service to deal with the mountains of waste invading Naples and the surrounding Campania region.
It is the first in the region and will burn 600,000 tones of waste a year, generating enough energy to power 200,000 households.
Four other incinerators will also enter service in a region that for 15 years has been deemed to be experiencing a "waste state of emergency."
The commissioning of the incinerator "is the point of departure for solving all Campania's problems," Berlusconi said, while acknowledging there was "still some way to go."
Police kept at a distance several hundred demonstrators, according to the ANSA news agency. Backed by environmentalist organizations they claim that the incinerator is an "ecological bomb."
The Roman Catholic bishop of Naples Monsignor Giovanni Rinaldi refused to bless the plant, as tradition required, to show his opposition to the project.
He believes that the waste will be burnt without having been previously sorted and that the incineration poses a danger to health and the environment.
Organized crime in the region, in the form of the Camorra, has been identified as contributing to the lack of incinerators, the absence of dumps and the failure to sort waste.

3 ) Municipal waste incinerator facility at St. Galen KVA St. Galen
Waste consists of two general types: municipal, and hazardous. Municipal waste is refuse from households and small businesses; hazardous waste includes chemical, infectious or otherwise toxic waste.
In general, there are two main ways to dispose of waste: by burning it (incineration) or by placing it in a lined pit (land filling). The type of waste determines how it is disposed of.
Municipal waste
Since January 2000 all non-recyclable, combustible waste in Switzerland must be incinerated. In 2004 Switzerland's incineration capacity reached 3.29 million tones. It is no longer necessary to dispose of any combustible waste in landfills.
Incinerators have undergone vast improvements in recent years and burning municipal waste now produces only minimal amounts of air pollution in Switzerland.
Energy from waste
Incineration plants are also a source of energy: the 28 Swiss facilities generate enough electricity for 250,000 homes. This in turn means that 215,000 tones less oil derivatives need to be imported for heating purposes.
It is not only the incineration of municipal waste in Switzerland which produces energy. The cement industry burns suitable waste such as used oils and solvents in order to cover a large amount of its energy needs.
4) Vienna's Spittelau waste incineration plant a model for Naples
Vienna Mayor Michael Häupl is to help rid the garbage-plagued people of Naples of their fear of a waste incineration plant.
Invitation to Naples
Michael Häupl has been specially invited to hold a lecture in Naples, when he will present Vienna's Spittelau waste incineration plant to the people of Naples. For years now, garbage has been disposed of cleanly and ecologically at Spittelau, and the heat generated in the process used for district heating. "Vienna's waste incineration plant is located not far from a hospital and a university," explains Naples Mayor Rosa Russo Jervolino. In Naples Spittelau could therefore serve as a model of ecological waste incineration in an urban centre. Mayor Häupl will help rid the Neapolitans of their fear of such waste incineration plants, and demonstrate to them that they do not pose a threat to public health.
Exemplary Vienna
The local administration and environmental experts from Naples are also keen to establish contact with experts in Vienna. There are plans for a delegation from Naples to visit Vienna, where consultative talks on modern waste disposal are to be held. Vienna is exemplary, thanks to its modern, ecological recycling and disposal systems, they say.
Matteo Renzi, President of the province of Florence, visited Vienna as long ago as January this year, when he also inspected Spittelau waste incineration plant. In Florence, the plant will serve as a model for a new plant which is scheduled to be constructed in the district of Sesto Fiorentino.

Convoys of garbage trucks to Sicily (left), garbage also obstructs traffic on roads in the greater Naples region (right)

Plans for new plant
There are now plans for the construction of a new waste incineration plant in Agnano on the site of a former American military base. This autumn, the construction of a waste incineration plant will be continued in Acerra, some 15 kilometers north-east of Naples. The plant is destined to be the largest in Europe, though its construction was stopped by protests by local inhabitants.
All the garbage dumps in the Naples region are already overflowing, and waste can no longer be disposed of because there are no plants available. So far it has been impossible to open new ones due to violent protests from the people of the city. In the meantime, the local mafia has been dealing illegally in garbage, aggravating an ongoing crisis that has already lasted for ten years. The local people have become increasingly bitter. The European Union has repeatedly threatened sanctions, but there is as yet no sign of a final solution to the problem.

The garbage problem in Naples still stinks to high heaven

Expensive contaminated sites
The removal of the mountains of garbage will be expensive for both Naples and Italy. Disposing of them costs hundreds of millions of euros every year. Just transporting the garbage to Germany by rail costs 350 euros per tonne. A total of 150 million euros are currently available for the solution of this acute emergency. However, in the future the government in Rome intends to work on preventing it. Avoiding waste will be widely propagated, and the use of plastic carrying bags will be reduced, as it already has been in Spain, Greece and France, and disposable packaging banned.
Naples is Italy's third largest city, and officially has a population of about a million people. However, together with its environs, there are estimated to be about four and a half million inhabitants due to the fact that many people live there unregistered.

5) Swiss keen to take on Naples rubbish

Image caption: Despite the stink, Naples residents have blocked plans for new dumps (Keystone)
As the rubbish crisis continues in Naples, Swiss waste incineration companies are in talks with the city authorities in Italy over importing the waste.
It may take up to five years before the Naples region, with a population of six million, will be in a position to manage its waste locally.
If a deal is done with the Swiss, the cantons concerned and the federal authorities will have to grant approval before Italian rubbish can be transported for incineration.
An association of 14 incinerating plants from the German-speaking part of Switzerland is currently negotiating with Naples, according to Pierre Ammann, head of a waste industry association. A second grouping of four Swiss incineration plants is also involved in talks with Naples.
Switzerland already imports waste, mainly from Germany. One in ten bin bags that arrive at incinerators comes from outside the country. It is a profitable business, with processing costs of SFr130 ($118) per tone of rubbish and a rate of SFr180 per tone to take the rubbish in.
The extreme pressure the Naples authorities are under is adding urgency to the negotiations, Ammann said. If all goes according to plan, the rubbish could be transported by train to Switzerland by next month.
However, for the time being, the Federal Environment Office has received no request for permission to import rubbish from Naples.
"There are talks taking place but no import [of rubbish] has been approved. No request has been handed in to us either," the office's Beat Frei told Swiss info
Environmental organizations are skeptical about importing the rubbish. A spokesman for the Swiss Transport and Environment Association, for example, told German-language national radio that it made no sense to transport mountains of rubbish to Switzerland.
Rubbish mountain
In Naples some 110,000 tones of rubbish has built up over the past two weeks. The Italian waste, if taken in by the Swiss, would be distributed between 15-20 sites.
From an ecological point of view the burning of the waste in Switzerland makes sense, according to Ammann. The outdoor burning that is currently being practiced in Naples releases 1,000 times more dioxins than burning in one of the Swiss incinerators.
In Switzerland all combustible waste that is not recycled must be incinerated in appropriate plants. The large majority of these materials ends up in one of the country's 28 municipal solid waste incinerators.
A permit from the authorities would need to be renewed annually. Experts estimate that it will take up to five years for the Naples authorities to open a rubbish facility to meet EU standards.
The European Commission has already begun proceedings against Italy for previous breaches of waste management regulations in Naples.
Data is being loaded
Switzerland burns 3.5 million tones of combustible waste per year.
Incineration helps to reduce pollutant emissions and preserve resources, according to the Federal Environment Office. The volume of waste is reduced by 90% and its weight by 75%.
However, the slag must be deposited in costly bioreactor or residual-waste landfills, since it contains environmentally damaging heavy metals.
NAPLES RUBBISH CRISIS
Authorities in Naples started shipping some of the city's two weeks' worth of uncollected rubbish to other parts of Italy on Friday.
The latest crisis is one of a series of waste collection breakdowns going back almost 15 years.
It is due to the fact that the Campania region produces more rubbish than it can dispose of acceptably.
Nearby landfills are saturated and residents oppose the construction of new dumps and incinerators, which they say pose health hazards.
Government plans to open four new dumps have been blocked by angry residents and the Camorra, the Neapolitan mafia, continues to make money by controlling the illegal dumping of millions of tones of toxic waste.

6) Ecoprog / Fraunhofer UMSICHT
Waste incineration is on the increase throughout the world. Global capacity has increased from 160 to 200 million tones per year in the last decade and is expected to expand to 240 million tones per year in the next five years.
The increasing shortage of land for land filling will require new plants to be built in the metropolitan regions of the world. Areas with high population density are unable to deal with the constantly increasing quantities of waste and are increasingly choosing to use industrial waste incineration. Being in the forefront of this development Europe has limited the land filling of untreated municipal waste by regulation.
ecoprog and Fraunhofer UMSICHT have made a detailed examination of the world market for waste incineration plants on the basis of their 2005 study. In doing this the project partners have not only brought their own knowledge of the market to bear in the study, but have also worked with sub-contractors and industry insiders in the waste management sector on site in the largest markets such as North America, Japan or China.
We are able to offer an up-to-date analysis of facts and figures, estimates and trends in the global operator and plant market for those involved in waste disposal, suppliers of equipment, the components industry, operators, professional associations, research institutes and consultants. The analysis has been prepared on the basis of our knowledge of the market and a detailed investigation.
The market study on world waste incineration plant market 2008/2009 contains:
A detailed analysis of all the significant, political, economic, management and technical trends in waste incineration.
An accurate country-by-country assessment of the current and future market volume up until and including 2012, based on transparent and coherent methodology.
A list of projects with 290 new build, improvement and renewal projects, with more than 60 of these being in progress, 20 having been approved, at least 150 at the planning stage and 50 under discussion.
A summary of more than 800 incineration plants throughout the world, including essential technical data and contact details.
A description of more than 1,850 incineration units with details about capacity, manufacturer and commissioning.
An analysis and summary of the main operators and plant construction firms in the world.
The study is available from 4,000.- Euro plus VAT.
Contact:Mark Döingecoprog GmbH
Tel. +49 (0) 221 788 03 88 0
Fax +49 (0) 221 788 03 88 10
m.doeing@ecoprog.com

7) Residual / Municipal Waste processing plant Spittelau, Austria
Flashback: As controversy as it may sound, but incineration can be viewed under the aspect of " energy on loan"; i.e. the reversal of the manufacturing process by giving off the potential energy content that is trapped: within. From a thermodynamic point of view, any incineration is the least feasible option, as the energy released is set free as heat and if not further used wasted for ever!Incineration of represents just one of several approaches to deal with the residual waste issue. Even though the combustion of garbage cannot be considered an environmental sound way, in certain cases it represents a sustainable remedy if landfill space is scarce and fossil fuel bills are breaking off huge chunks of a city's budget. The city of Vienna (AUT) operates two municipal waste incineration plants and employ "state of the art" filter technology. In order to deal with the waste of about 300 thousand households, the plants operate 24h a day, and almost 365 days a year. Their total capacity is designed to handle around 450 000 t/year.
One of the incinerators - the "Spittelau" plant - is located in the heart of the city. Combustion of chlorinated waste matter (e.g. PVC, salt, etc.) generates volatile halogen species that readily react with hydrocarbons to form highly toxic poly-chlorinated dibenzo-dioxins (PCDDs) and poly-chlorinated dibenzo-furans (PCDFs) - generally known as dioxins. Therefore, the filter ash from exhaust air purifiers are highly contaminated with these mutagenic chemicals. The filter ash of the Spittelau plant has a dioxin concentration of about 2.160mg TEQ/kg on average, which means a yearly output of more than 10g TEQ (toxic equivalent of 2,3,7,8,tetrachlor dibenzo-dioxin = TCDD). To reduce dioxin leaching into the environment, the filter ash is mixed into cement. The hardened blocks enable legal deposition along with household waste at Viennese landfills. Although glassification of filter ash would be a lot safer, it is currently not executed, as it is more expensive than the concrete alternative. Although the concrete blocks enriched with dioxin levels that high should be considered as hazardous waste and therefore not discharged in a common household landfill site, it is obviously common legal practice.
The plants location within the city boundaries is ideal from a logistical point of view; it cuts short the garbage truck collection and delivery radius, contributing to less greenhouse gas emission, as well as lowering fuel costs. As mentioned before, incineration of waste is not a genius approach but it considerably lowers the all over volumetric amount of the combusted material.
Though, the plant gains further recognition as the thermal energy output as a result of the combustive reaction feeds its process heat directly into the district-heating network of the city of Vienna, heating hospitals, homes, offices, etc. At current rates, the entire heating capacity of 60MW is able to heat about 15000 homes, each with an average floor space of about 80m2. This significantly reduces the total greenhouse gas output of the entire community and is also well in phase with the limits proposed by the Kyoto protocol - which aims to freeze global greenhouse gas production at levels of the early 1990's.
Even though recycling is practiced throughout the city of Vienna, the waste delivered still contains a high enough combustible fractions in form of paper, plastic, and compound products to maintain a self-combusting reaction. The furnace itself is kept at a minimal combustion temperature of 800°C; and fed with a flowrate of about 18 tons of waste per hour. In very rare cases, when the minimal caloric value of the garbage (8.6MJ/kg) is not reached, additional natural gas is used to overcome the activation energy required starting the reaction. The solid fraction resulting from the incineration process includes ashes, scrap metals, and other incombustible materials. In general, some 280kg of ashcake are obtained when 1000kg of waste are burnt; i.e. the equivalent of 28%. It is filtered, and screened for any metallic compounds, before being partly used as an additive in the cement industry (used only in special industrial applications - like the inner/outer sealing strips of landfills, etc.). The scrap metal fraction is forwarded to the smelter industry, while the remaining mineralized fraction is discharged in landfills.
For final deposition, refer to the landfill-section. The hot combustion gases at the site of generation - peak at 850°C. Being too hot to be used safely, they are cooled down by heating up a substantial mass of water. This pool of water in turns drives a steam turbine, which provides enough electricity to cover the energetic requirements of the entire plant. To further increase the plant's efficiency, the remaining heat contained in the condensed water column is then fed into the district-heating network of the city of Vienna.
In a final step, the cooled combustion gases are further processed by passing them through several stages of electro-mechanical filter stages, sprinklers, and neutralization chambers to eliminate and hinder any re-formation of toxic gasses (mostly dioxins, furans, HCl, SO2, etc.). The currently used filtering technique yields cleansing results that are far below current legal limits.The water required for the cleansing of the combustion gasses are purified within the plant itself and discharged into the nearby Danube river.
For waste water treatment, see also the sewage-section.
References:
Fernwärme Wien (1998); Spittelauer Lände; A-1090 Wien – AT
25 Jahre Spittelau (1996); Fernwärme Wien GmbH; Spittelauer Lände; A-1090 Wien - AT

For additional information visit the RWI web-site or any of the other sites listed below:
http://www.kunsthauswien.comhttp:// www.kunsthauswien.com/english/joingame.htm
http://www.fernwaerme.co.at
http://www.ubavie.gv.at
http:// www.greenpeace.org/~toxics/html/content/aust2info.html
http://www.epa.gov/ttn/atwhttp:// www.metsoautomation.com
http://www.rvf.se/ - solidly fixing dioxin.pdf

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Προς
Τον Αξιότιμο Υφυπουργό Εσωτερικών
κ. Αθανάσιο Νάκο,

1η Απριλίου 2009

Κύριε Υπουργέ,

Στον Κόσμο του Επενδυτή της 28-29 Μαρτίου τ.ε υπάρχει άρθρο με θέμα «ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΝΑΠΟΛΗ Η ΑΘΗΝΑ» και δική σας δήλωση ότι «δεν θα κουραστείτε να προσπαθείτε να γίνουν τα έργα των ΧΥΤΑ» . Αναφέρεσθε προφανώς στο Γραμματικό και στην Κερατέα.

Ο υπογράφων, παληός Αθηναίος, χωρίς ιδιοτέλεια και συμφέρον, έχοντας πλέον χρόνο λόγω ηλικίας και γνώσεις, και επειδή νομίζω ότι μπορώ να συμβάλλω στην ορθή λύση του προβλήματος της καθαριότητος της Αθήνας μας ασχολήθηκα το 2007, χωρίς προκατάληψη, για την εξεύρεση οριστικής λύσεως για τα απορρίματα της Αττικής.

Εχω κάνει σχετική έρευνα και μελέτη και κατέληξα σε συμπεράσματα και προτάσεις τα οποία έστειλα τον Απρίλιο του 2007 σε κάθε αρμόδιο και έκανα και σχετικό blog στο internet με το όνομα costasgen.blogspot.com.

Σε ότι αφορά στα απορρίματα της Αττικής η πρόταση στην οποία κατέληξα είναι ότι μόνο με την καύση θα λυθεί το πρόβλημα των απορριμάτων.

Οι λύσεις που εφαρμόζονται σήμερα στο λεκανοπέδιο είναι μιά εξέλιξη του παρελθόντος. Οι ΧΥΤΑ δεν είναι πλέον λύση σε μια περιοχή πυκνοκατοικημένη, όπως είναι η Αττική, γιατί ούτε η Ε.Ε. τους θέλει ούτε οι κάτοικοι. Οσο καλά και αν προετοιμασθούν και με κατάλληλη υποδομή σε πολύ σύντομο διάστημα αρχίζουν να μολύνουν με διαρροές το υπέδαφος και τα υπόγεια ύδατα. Φυσικά καταλαμβάνουν πολύτιμους χώρους και το θέμα τους είναι αποκρουστικό.

Τελευταία έχει δοθεί έμφαση και στην ανακύκλωση. Οσο προσεκτική προετοιμασία των απορριμάτων στην πηγή και άν υπάρξει, που δεν υπάρχει σήμερα, με την ανακύκλωση είναι δυνατή η επεξεργασία μέχρι το 25% του συνόλου των απορριμάτων και είναι συζητήσιμη η προώθηση του προιόντος που παράγουν τα εργοστάσια της που δεν είναι εύκολα εμπορεύσιμο και είναι πολύ πιθανόν μετά την ακριβή επεξεργασία να καταλήγει πάλι σε χωματερές. Αυτό σημαίνει ότι οι χωματερές θα εξακολουθούν να υπάρχουν και θα πολλαπλασιάζονται.

Στις λύσεις που έχουν προωθηθεί μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει αντικειμενική λύση και είναι εμφανές ότι διάφορα οικονομικά συμφέροντα από διάφορες πλευρές ωφελούνται και τις προβάλλουν.

Η καύση των απορριμάτων δεν είναι μιά λύση φθηνή και στο παρελθόν δεν ήταν αποδεκτή από τις οργανώσεις που ενδιαφέρονται για το περιβάλλον γιατί δεν υπήρχε η σωστή τεχνολογία-τεχνογνωσία.

Σήμερα υπάρχουν εργοστάσια καύσης απορριμάτων με εξελιγμένη τεχνολογία (πολύ υψηλές θερμοκρασίες, άνω των 1000οC) που έχουν σημαντικά ελαττώσει τα ενοχλητικά απόβλητα και γίνονται αποδεκτά από την Ε.Ε. όπου και κατασκευάζονται συνεχώς σε όλες τις Χώρες.

Στο blog μου μπορείτε να δείτε ακόμη πως μια μικρή Χώρα, η Σιγκαπούρη, με σχετικές αναλογίες με την Αττική έχει λύσει το πρόβλημα της.

Βεβαια στις ΗΠΑ αυτήν την στιγμή αναπτύσσεται και μια νέα τεχνολογία που με πολύ υψηλές θερμοκρασίες πάνω από 10000 βαθμούς C (μέθοδος πλάσματος) εξαερώνουν τα απορρίματα.

Και στις δύο περιπτώσεις μένουν ελάχιστα κατάλοιπα τάξεως 15% στην πρώτη περίπτωση και 5% στην δεύτερη. Τα κατάλοιπα είναι κατά ένα μέρος χρήσιμα και αξιοποιήσιμα και το αποτέλεσμα είναι η σταδιακή κατάργηση των υπαρχουσών χωματερών και ακόμη η χρησιμοποίση των υφισταμένων απορριμάτων και η απόδοση των εδαφών στο περιβάλλον με δημιουργία πάρκων ή και άλλων χρήσεων.

Σήμερα στην Ελλάδα τα μεγάλα κατασκευαστικά συγκροτήματα που δεν έχουν ήδη συμφέρον μόνον από την ανακύκλωση έχουν αρχίσει να ενδιαφέρονται για την καύση. Επίσης η ΔΕΗ με την οποία είχα και σχετική αλληλογραφία (δήτε στο blog μου) προσβλέπει σε εργοστάσια που θα χρησιμοποιούν καύσιμο τα απορρίματα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Εδω χρειάζεται η κυβερνητική πρωτοβουλία και πρέπει να είναι άμεση
με συντονισμό όλων των Υπουργείων, Εσωτερικών Ανάπτυξης, Οικονομικών, ΥΠΕΧΩΔΕ.

Το θέμα της καύσης των απορριμάτων της Αττικής το είχα θεωρήσει επείγον το 2007 και είχα προτείνει να αρχίσουμε με εργοστάσια που θα καίνε 2000 τ/ημ αφού σήμερα έχουμε ήδη πάνω από 7000 τ/ημ.

Εάν υπάρξει συμφωνία με την ΔΕΗ και μακροχρόνια συμβατική δέσμευση με τους Δήμους για τον συνεχή εφοδιασμό της με τις ποσότητες που χρειάζονται ημερησίως μπορείτε ταχύτατα να προχωρήσετε στην κατασκευή δύο εργοστασίων καταρχήν των 2000 τ/ημ ένα στην Λαυρεωτική και ένα στην Δυτική Αττική.

Η ΔΕΗ έχει και την οργάνωση και τις προυποθέσεις να εξασφαλίσει και τα απαραίτητα κεφάλαια για την χρηματοδότηση και φυσικά μπορεί να εκμεταλλευθεί και πόρους από την Ε.Ε.

Εάν θελετε να διαβάσετε περισσότερα για την καύση και για την παραγωγή ενέργειας υπάρχει πολύ καλή ενημέρωση στα sites του Internet.

http://en.wikipedia.org/wiki/Incineration

http://en.wikipedia.org/wiki/Plama_arc_gasification

http://en.wikipedia.org/wiki/Waste-to-energy

Θέλω να πιστεύω ότι συνετέλεσα στην καλύτερη ενημέρωση σας για το θέμα.

Με τιμή

Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς
Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος Ε.Μ.Π.

Κοινοποίηση : Σε όλους τους αρμοδίους

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Προς την ΔΕΗ ΔΜΚΘ υπόψη κ. Γ. Καραγιάννη 16022009


Προς
την ΔΕΗ ΔΜΚΘ
Αριστοτέλους 32
10433 Αθήνα

Φεβρουάριος 2009

Υπόψη κ. Φώτιου Ε. Καραγιάννη, Δ/ντού

Αγαπητέ κ Καραγιάννη,

Με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση έλαβα την απάντηση σας, σχετική με την πρόταση μου προς τον Πρόεδρο και Διεθύνοντα Σύμβουλο της ΔΕΗ κ. Τάκη Αθανασόπουλο να χρησιμοποιήσει η ΔΕΗ την σύγχρονη μέθοδο καύσεως με δημιουργία πλάσματος για να ανακαινίσει παληά εργοστάσια που αφήνουν στο περιβάλλον ενοχλητικά κατάλοιπα.

Με πολύ χαρά ενημερώθηκα ότι οι νεώτεροι συνάδελφοι μου παρακολουθούν την εξέλιξη των μεθόδων καύσης και ότι επιπλέον δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να αξιοποιήσετε αστικά απορρίματα για την παραγωγή ενεργείας.

Στο σχετικό μπλοκ που έχω δημιουργήσει με την ονομασία costasgenblogspot.com φαίνεται ότι μόνον στην Αττική τα απορρίματα σήμερα είναι τάξεως 5500 τόννοι ενώ σε μιά 30ετία υπολογίζεται να είναι 7500 τόννοι.

Οι υπάρχουσες χωματερές στην χώρα μας πρέπει σε πολύ σύντομο χρόνο να μειωθούν σημαντικά γιατί αυτό επιβάλει η Ε.Ε. Οσο παραμένουν θα επιβάλλονται ασύμφορα σημαντικά πρόστιμα.

Η ΔΕΗ μπορεί άμεσα να προσφέρει στην Αττική κοινωνικό Εργο και παράλληλα να ωφεληθεί παράγοντας ενέργεια με καύσιμο (τα απορρίματα) που σήμερα οι Δήμοι τα πληρώνουν πολύ ακριβά για να τα παραδώσουν στις χωματερές.

Η ΕΣΚΔΝΑ έχει δώσει έμφαση στην ανακύκλωση και στην παραμονή κάποιων χωματερών και όπως είναι γνωστόν το μοναδικό εργοστάσιο που έχει δημιουργηθεί στα Λιόσια μετά από πολλά χρόνια μπορεί να απορροφά απορρίματα τάξεως 1200-1500 τόννους/ημέρα.

Σε τελευταία ανακοίνωση του αρμοδίου Υφυπουργού Εσωτερικών κ. Νάκου έγινε γνωστόν ότι επισπεύδεται εντός των επόμενων δύο μηνών η προκήρυξη διαγωνισμών για ακόμη δύο άλλα εργοστάσια ανακύκλωσης-κομποστοποίησης σε Γραμματικό και Κερατέα.

Η ανακύκλωση, από παγκόσμιες στατιστικές, μπορεί να καλύψει μέχρι το 30% των παραγομένων απορριμάτων και μόνη της δεν δίνει λύση στο πρόβλημα της εξαφάνισης των απορριμάτων. Επιπλέον αφήνει κατάλοιπα την τάξεως του 25% που πρέπει πάλι να οδηγούνται σε χωματερές. Εξ άλλου ένα μεγάλο πρόβλημα είναι ότι τα προιόντα της ανακύκλωσης που είναι το RDF (μείγμα πλαστικών, χαρτιού κλπ), τα μέταλλα, κλπ δεν είναι εύκολα εμπορεύσιμα προς την βιομηχανία. Επίσης από την κομποστοποίηση το προιόν της δεν είναι εύκολο να απορροφηθεί και θα είναι άδικο μετά από αυτές τις επεξεργασίες να χρειάζονται πάλι χωματερές για την απόθεση ή αποθήκευση επ’αόριστον, κάτι που σαν ποσότητα είναι πάλι σημαντική.

Κανείς δεν μας λέει ακόμη, έστω και με μερική ανακύκλωση, τι θα γίνουν οι υπόλοιποι τόννοι που είναι τάξεςως 2000-3000 ανά ημέρα σήμερα και καταλήγουν σε χωματερές όταν πρέπει να κλείσουν οι χωματερές και στην Αττική.

Η ανακύκλωση έχει δημιουργήσει στην Χώρα μας, όπως εξελίσσεται, πολλά οικονομικά ενδιαφέροντα προς πολλές κατευθύνσεις, και χρειάζεται ειδική προσοχή από την Πολιτεία, όμως δεν είναι λύση απορριπτέα, εάν ενταχθεί σε ένα γενικώτερο σχεδιο διαχείρισης των απορριμάτων.

Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι έχουν αναπτυχθεί πολύ ισχυρά συμφέροντα και πολλοί οφελούνται από την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, όπως αυτό φαίνεται στα συνημμένα γιαυτό και κανείς δεν ασχολείται ουσιαστικά με την οριστική ολοκληρωμένη επίλυση του προβλήματος διαχείρισης των απορριμάτων της Αττικής.

Η λύση της καύσης των απορριμάτων ήταν στο παρελθόν παρεξηγημένη από τις περιβαλλοντολογικές οργανώσεις και σωστά γιατί τα πρώτα εργοστάσια καύσης απορριμάτων λειτουργούσαν σε χαμηλές θερμοκρασίες καύσης με αποτέλεσμα να υπάρχουν σημαντικές ποσότητες τοξικών αποβλήτων στην ατμόσφαιρα αλλά και πολλά στερεά κατάλοιπα.

Σήμερα τα σύγχρονα εργοστάσια καύσης λειτουργούν σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες μεγαλύτερες των 1000 βαθμών Κελσίου, έχουν ειδικά φίλτρα που κρατούν τα λίγα τοξικά απόβλητα και επιπλέον έχουν ελάχιστα παραπροιόντα, τάξεως 10% μόνον, και αποδίδουν και καύσιμα αέρια που χρησιμοποιούνται για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Κατά εκατοντάδες πλέον κατασκευάζονται παγκοσμίως σε όλες τις χώρες μικρά η μεγαλύτερα εργοστάσια καύσης απορριμμάτων με χρήση από 100 και πλέον τόννους/ημέρα έως και 3000 τόννους/ημέρα. Σήμερα παγκοσμίως λειτουργούν σε 32 χώρες πάνω από 2500 μονάδες και κάθε μέρα προστίθενται νέες.

Η Σιγκαπούρη μια μικρή Χώρα έχει κάνει σπουδαίες εγκαταστάσεις για την καύση των απορριμάτων της που λειτουργούν επιτυχώς και την έχω παρουσιάσει αναλυτικά στο μπλοκ μου λόγω του μεγέθους των μονάδων.

Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να λειτουργούν και κάποια εργοστάσια μικρού μεγέθους με μια νέα μέθοδο καύσης δια της παραγωγής πλάσματος και σε θερμοκρασίες τάξεως 10000 βαθμών Κελσίου και άνω που αεροποιούν τα απορρίματα, δεν αφήνουν επικίνδυνα αποβλητα στο περιβάλλον και τα παραπροιόντα είναι σχεδόν μηδενικής τάξεως, που σημαίνει ότι δεν χρειάζονται χωματερές. Δύο από αυτά μικρού μεγέθους λειτουργούν ήδη στην Ιαπωνία.

Στις ΗΠΑ σήμερα με αυτήν την μέθοδο αναμένεται να λειτουργήσουν στην Φλώριδα ένα εργοστάσιο στην St Lucie County για 200 τόνους/ημέρα απορρίμματα, στην αρχή, μέσα στο 2009, και ένα άλλο τον επόμενο χρόνο στο Talahassee για 1000 τόνους/ημέρα απορρίμματα.

Ομως τα εργοστάσια καύσης θέλουν αδιάλειπτο τροφοδότηση με απορρίματα, όπως προέρχονται από την πηγή τους, χωρίς να προυπάρχει διαλογή στην πηγή όπως θέλει η ανακύκλωση.

Εκτός από την χρήση απορριμάτων η NRG Energy Inc, Εταιρεία που ελέγχει το 10% της παραγωγής ηλεκτρισμού στις ΗΠΑ, προωθεί την μετατροπή μιας πολύ παληάς μονάδος ισχύος 120 MW στο Somerset, ΜΑ, σε μονάδα καύσεως άνθρακα με την διαδικασία αεριοποίησης πλάσματος με στόχο λειτουργίας το 2010. Θα πρέπει να παρακολουθούμε και να περιμένουμε την εξέλιξη της λειτουργίας των δύο μονάδων της Φλώριδας και αυτής της Somerset για να συμπεράνουμε εάν, ανάλογα και με τα αποθέματα λιγνιτών, θα πρέπει να αναβαθμίσουμε τις παληές μονάδες παραγωγής ενέργειας, ή ακόμη να κατασκευάσουμε νέες με την μέθοδο της αεριοποίησης διά πλάσματος.

Η ΔΕΗ θα μπορούσε άμεσα κατ’αρχήν να διερευνήσει την τεχνολογία που εφαρμόζουν τα εργοστάσια της Σιγκαπούρης ή και άλλα και με πόση επιτυχία αυτά λειτουργούν κυρίως σε ότι αφορά στο περιβάλλον και να κατασκευάσει στην Αττική μία πρώτη μονάδα καύσεως απορριμμάτων 1500-2000 τόννων/ημέρα, που θα πρέπει να τα εξασφαλίσει συμβατικά από τους Δήμους της Αττικής, Κέντρου και Δυτικής Αττικής για μιά 25ετία τουλάχιστον.

Εάν το παληό εργοστάσιο του Φαλήρου δεν έχει ακόμη αξιοποιηθεί είναι μια ιδανική λύση για αυτήν την μονάδα γιατί είναι στο κέντρο βάρους της Αττικής. Το εργοστάσιο αυτό μπορεί σταδιακά να καθαρίσει με την καύση και την μεγάλη χωματερή των Λιοσίων και να την αποδώσει σαν πάρκο στην περιοχή της.

Οχι πολύ αργότερα μια μικρότερη μονάδα 1000-1500 τόννων/ημέρα μπορεί να γίνει για την Ανατολική Αττική στον Χώρο του σταθμού του Λαυρίου πάντα με την προυπόθεση εξασφάλισης των απορριμμάτων από τους Δήμους της ευρύτερης περιοχής, εδώ των νοτίων προαστίων και της Λαυρεωτικής.

Με την παρούσα επιστολή αναφέρομαι στην Αττική γιατί γι’αυτήν ήταν από την αρχή η έρευνα και μελέτη μου που ξεκίνησα το 2007, την δημοσίευσα και την κοινοποίησα σε όλους τους αρμοδίους Υπουργούς. Είναι βέβαιο ότι και άλλες μεγάλες τουλάχιστον πόλεις αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμάτων και ίσως η ΔΕΗ παράλληλα θα πρέπει να εξετάζει εάν μπορούν να προκύψουν ικανοποιητικές τεχνικοοικονομικά λύσεις.

Από τα συνημμένα προκύπτει ότι προς το παρόν οι υπεύθυνοι με την διαχείριση των απορριμμάτων είναι ακόμη προσανατολισμένοι προς την ανακύκλωση-κομποστοποίηση και στους ΧΥΤΑ.

Τέλος ένα αξιόλογο μέλος της ομογένειας των ΗΠΑ, ο καθηγητής Ν. Θέμελης με τίτλο Director Earth Engineering Center, Stanley-Thompson Professor Emeritus, Earth and Environmental Engineering, του Columbia University αρθρογράφησε πρόσφατα στο Water&Waste μαζύ με τους καθηγητάς κ.κ. Δημήτριο Τασιό Ομότιμο Καθηγητή του Ε.Μ.Π. και Αβραάμ Καραγιαννίδη Επίκουρο Καθηγητή Α.Π.Θ. για την λανθασμένη κατεύθυνση που ακολουθεί η Πολιτεία για την Αττική στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων και προτείνουν την καύση σαν την μόνη ενδεδειγμένη λύση.

Αξίζει κανείς να διαβάσει τις απόψεις των που παραθέτω συνημμένα, όπως επίσης και μιά άλλη σχετική έρευνα τριών επιστημόνων του Ε.Μ. Π.

Τέλος ένα αξιόλογο site είναι το www.oxistoxyta.gr, όπου περιλαμβάνονται αξιόλογες μελέτες επιστημόνων που τεκμηριώνουν τον λόγο που οι χώροι ταφής ΧΥΤΑ (χώροι υγειονομικής ταφής απρριμάτων). όπως και να προετοιμασθούν είναι επικίνδυνοι γιατί σύντομα αρχίζουν να μολύνουν επικίνδυνα το υπέδαφος. Εξ άλλου οι ΧΥΤΥ, Υ(υπολειμμάτων) προυποθέτουν προηγούμενη συστηματική επεξεργασία των απορριμάτων είτε με πλήρη ανακύκλωση, χωρίς να υπάρχουν υγρά κατάλοιπα, είτε με καύση ή με εξαέρωση (μέθοδος με πλάσμα).

Με εκτίμηση
Κωνσταντίνος Γενηδουνιάς
Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος Ε.Μ.Π.
Τέως Ανώτατο Στέλεχος της ΔΕΗ

Συνημμένα :
1) Καθυστερήσεις στο θέμα της διαχείρισης αποβλήτων εντοπίζει η ΕΕ / 05-02-09
2) ΟΙ Χ.Υ.Τ.Α. ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ
ΜΟΝΙΜΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ
«ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ» / 15-1-2009
3) Πόσο κοστίζουν οι ανεξέλεγκτες χωματερές;
4) Νέα εταιρεία στο παιχνίδι της ανακύκλωσης
5) Παρουσίαση της ανακύκλωσης από τον Φίλιππο Κυρκίτσο, Πρόεδρο της
Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης
6) Μονόδρομος η έξοδος από τους ΧΥΤΑ του καθ. κ. Νικολάου Θέμελη του
Πανεπιστημίου Columbia ΗΠΑ
7) Το δις εξαμαρτείν ... για την Αττική
8) Αδύνατος η λύση που προτείνει ο ΕΣΚΔΝΑ
9) Η ιστορία της χωροθέτησης των ΧΥΤΑ στην Αττική
10) Αξιολόγηση των δύο μεθόδων για την περίπτωση της Ελλάδος

Τα συνημμένα 1,2,3,4,5,9 θα τα βρείτε στο blog μου costasgenblogspot.com

Τα συνημμένα 6,7,8,10 θα τα βρειτε στο site www.wtert.gr/TyposSynergia.htm

9. Ιστορία της χωροθέτησης των ΧΥΤΑ στην Αττική


9. Ιστορία της χωροθέτησης των ΧΥΤΑ στην Αττική


Τετάρτη, 5 Δεκέμβριος 2007
το σήμερα
Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος των απορριμμάτων στη χώρα μας καταλήγει σε ΧΥΤΑ (σε ποσοστό που αγγίζει το 90%) και μόνο ένα 10% περίπου οδηγείται σε ανακύκλωση, ενώ πολλές είναι ακόμη οι ανεξέλεγκτες και παράνομες χωματερές. Η συζήτηση για καύση, όμως, έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας. Το πρώτο εργοστάσιο καύσης δημιουργήθηκε στη Ζάκυνθο τη δεκαετία του ‘80. Ύστερα από ένα χρόνο λειτουργίας περιέπεσε σε αχρηστία, καθώς τα σκουπίδια που κατέληγαν σε αυτό ήταν σύμμικτα, με υψηλό ποσοστό υγρασίας και πολλούς ρύπους.
Καύση σήμερα, με τη μέθοδο της πυρόλυσης, γίνεται στο εργοστάσιο για την αποτέφρωση των νοσοκομειακών αποβλήτων στα Ανω Λιόσια. Η συγκεκριμένη τεχνολογία έλυσε εν μέρει το πρόβλημα της διαχείρισης των μολυσματικών αποβλήτων.
Στον τομέα της ανακύκλωσης λειτουργούν δύο εργοστάσια. Μηχανικής ανακύκλωσης και λιπασματοποίησης (κομποστοποίησης). Ενα στα Ανω Λιόσια, με δυνατότητα επεξεργασίας 400.000 τόνων ετησίως, που άρχισε να λειτουργεί εδώ και ένα χρόνο (δεν έχει πιστοποιηθεί ακόμη το παραγόμενο προϊόν και η Ευρωπαϊκή Ενωση, που το χρηματοδότησε, δεν το έχει ακόμη παραλάβει), και ένα στην Κρήτη με δυνατότητα επεξεργασίας 75.000 τόνων. Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι, λόγω της έλλειψης παραπάνω εργοστασίων ανακύκλωσης, τα περιεχόμενα των κάδων ανακύκλωσης καταλήγουν στη χωματερή (βλ. σχετικό άρθρο, in.gr, 1-2-07), αφού κανονικά για τις ανάγκες του Λεκανοπεδίου θα έπρεπε να λειτουργούν πέντε μονάδες.
το χθες
Από εικοσαετίας και πλέον η (τότε) ΕΟΚ είχε εκδόσει οδηγίες για την διαχείριση των στερεών απορριμμάτων (Σ.Α.) από τα κράτη - μέλη στο πλαίσιο ενός «Εθνικού Σχεδιασμού». Στην Ελλάδα, ο σχεδιασμός της διαχείρισης ξεκίνησε σε Νομαρχιακό επίπεδο. Αυτό ήταν λογικό πριν από μερικές δεκαετίες, όταν δεν είχαν ακόμα διαφανεί οι σημερινές απαιτήσεις διάθεσης και ούτε καν υπήρξε σκέψη για επεξεργασία των απορριμμάτων.
Μετά την έκδοση (1986) της Οδηγίας για την διαχείριση Σ.Α. στο πλαίσιο ενός «Εθνικού Σχεδιασμού» ο αρμόδιος Υφυπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Χ. Κατσιγιάννης, (πατέρας του νυν βουλευτή Ν.Δ.), επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη χωροθέτησε ως χώρο διάθεσης των Σ.Α. της Αττικής την Ριτσώνα. Ο λόγος ήταν προφανής και ισχυρός. Δεν μπορεί η Αττική, που σε έκταση είναι το 2,3% της επιφάνειας της Ελλάδος, αλλά συγκεντρώνει το 50% του πληθυσμού της χώρας να επιβαρυνθεί με περαιτέρω δραστηριότητες και μάλιστα «οχληρές έως επιβλαβείς» για το εν γένει, (χωροταξικό, περιβαλλοντολογικό, κοινωνικό, υγειονολογικό, αναπτυξιακό κ.λ.π.), περιβάλλον όπως είναι η δημιουργία νέων Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ).
Μαύρο Βουνό. Σε αυτή την όμορφη περιοχή προωθείται η κατασκευή του ΧΥΤΑ.
Όπως πρόσφατα έθεσε το θέμα ο πρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών, (ΣΑΔΑΣ) κ. Γεωργακόπουλος, «η Αττική όπως είναι σήμερα και όπως εξελίσσεται δεν αντέχει τέτοιες χωροθετήσεις... Είναι έξω από κάθε επιστημονική προσέγγιση».
Και όμως παρά την προφανή και επιστημονικά και τεχνικοοικονομικά τεκμηριωμένη ανάγκη η διαχείριση των Σ.Α. να γίνεται ΕΚΤΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Μητσοτάκη, επί κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ, (Υπουργός ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Κ. Λαλιώτης, Γεν. Γραμματεύς ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Χρυσικόπουλος), ο σχεδιασμός αλλάζει και λαμβάνεται η πολιτική απόφαση «Όχι στην εξαγωγή των σκουπιδιών» και χωροθετείται (τελικά δια του νόμου 3164/2003) η κατασκευή 3 νέων ΧΥΤΑ ΕΝΤΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ.
Το παρασκήνιο της αλλαγής της πολιτικής του ΥΠΕΧΩΔΕ το αποκάλυψε ο τότε (1997) πρόεδρος της Τεχνικής Ένωσης Δήμων Κοινοτήτων Νομού Αττικής (ΤΕΔΚΝΑ) κ. Αντ. Αντωνίου:
Ο ΕΣΔΚΝΑ ήταν αυτός, που καθοδηγούσε τον Υπουργό να κρατήσει τα σκουπίδια στην Αττική. Ο κ. Καρούτσος, ο τότε Πρόεδρος του ΕΣΔΚΝΑ, φοβόταν μήπως χάσει και τη διαχείριση των κονδυλίων. Διαχειρίστηκε τότε, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, 110 δις και τα έφτασε στα 230 δις. Και πήγαν τα χρήματα στο Σχιστό και στα Λιόσια. Έφτιαξαν ένα εργοστάσιο που σήμερα δεν λειτουργεί.
«Αυτοί που παρέσυραν τότε τον κ. Υπουργό, (Κώστα Λαλιώτη), ήταν ο Δοντάς, ο Σύμβουλος του Υπουργού, ο άνθρωπος που ήταν υπηρεξουσία και ο κ. Ξενάκης
«Το παιχνίδι για τους ΧΥΤΑ το έπαιξαν κάποιοι για τα χρήματα .... Και αυτοί οι «κάποιοι» αδιαφόρησαν εγκληματικά για την υγεία πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά και για το περιβάλλον που θα καταστραφεί. Οι ευθύνες του τέως υπουργού ΠΕΧΩΔΕ είναι τεράστιες. Το ίδιο και όσων διοίκησαν τον «ΕΣΔΚΝΑ».
Εξ’ άλλου όπως αναφέρει ο καθηγ. Πολυτεχνείου ΚΡΗΤΗΣ κ. Αλ. Οικονομόπουλος για τη διαχείριση των Σ.Α. της Αττικής, η απόφαση της 44ης Συνεδρίασης του Περιφερειακού Συμβουλίου (17-09-2001) προβλέπει μεταξύ των άλλων:
Λειτουργία δύο (2) Εγκαταστάσεων Μηχανικής Ανακύκλωσης και Κομποστοποίησης (ΕΜΑΚ) στη Δ. Αττική και συγκεκριμένα:
ΕΜΑΚ Ι με δυναμικότητα 495.000 τόνους / έτος Σ.Α. πλέον 110.000 τόνους / έτος επεξεργασμένης ιλύος από βιολογικούς καθαρισμούς (αναμενόμενη λειτουργία από 1/1/2003)
ΕΜΑΚ ΙΙ με δυναμικότητα 660.000 τόνους Σ.Α. / έτος πλέον 120.000 τόνους / έτος επεξεργασμένης ιλύος από βιολογικούς καθαρισμούς.
Οι προβλεπόμενες ΕΜΑΚ δεν λειτούργησαν. Το ΕΜΑΚ Ι απέτυχε να λειτουργήσει μέχρι σήμερα και η κατασκευή του ΕΜΑΚ ΙΙ δεν έχει ακόμα ξεκινήσει και σήμερα ούτε καν συζητιέται.
(Σημ. Το ως άνω ΕΜΑΚ Ι είναι το «εργοστάσιο που σήμερα δεν λειτουργεί» που αναφέρει παραπάνω, ο κ. Αντωνίου. Από αυτές τις προβλέψεις αποδεικνύεται η διασύνδεση διαχείρισης Σ.Α., και λυματολάσπης, ένα άλλο επίκαιρο θέμα για το οποίο παραθέτονται στοιχεία παρακάτω).
Τρίτος «παράγων στην εξίσωση» είναι ο Δήμος Ν. Λιοσίων και συγκεκριμένα ο επί τόσες δεκαετίες δήμαρχος κ. Παπαδήμας. Είναι γνωστός στους «παροικούντας την Ιερουσαλήμ» ο ρόλος του σε συνεργασία με τον ΕΣΔΚΝΑ να διατηρηθεί η διαχείριση των Σ.Α. εντός Αττικής. Ο λόγος είναι ότι «σήμερα ο ΕΣΔΚΝΑ καταβάλλει 40 ευρώ / τόνο ως ανταποδοτικά τέλη για το δικαίωμα διάθεσης των απορριμμάτων στον ΧΥΤΑ Λιοσίων». Η μέθοδος πίεσης, όπως γενικώς λέγεται, είναι το εκβιαστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ Λιοσίων κάθε φορά που εξετάζεται η διαχείριση των Σ.Α. εκτός Αττικής, ή σε κάθε περίπτωση που επιδιώκεται η αποκόμιση οφέλους (βλέπε ιστορικό «κλεισιμάτων» του ΧΥΤΑ Ν. Λιοσίων).
το αύριο
Σε τρία χρόνια θα κληθούμε να εφαρμόσουμε μία αυστηρή ευρωπαϊκή οδηγία που ορίζει με σαφήνεια ότι: από τις ποσότητες που παράγουμε σήμερα το 25% θα πρέπει να ανακυκλώνεται ή το 50% να τυγχάνει επεξεργασίας ώστε να μετατρέπεται σε χρήσιμη ύλη ή ενέργεια. Εκτός λοιπόν από τις μεγάλες «μάχες» για ανακύκλωση που θα πρέπει να δοθούν με τον εφησυχασμένο και καθ� όλα κακομαθημένο Ελληνα πολίτη, η προσπάθεια για εργοστάσια διαλογής θα πρέπει να συνεχιστεί. αλλά κυρίως θα πρέπει να δοθεί μάχη για την επεξεργασία των απορριμμάτων και την ανάκτηση υλικών.
Λυματολάσπη Ψυττάλειας
Αυτή τη στιγμή, στο ΧΥΤΑ Λιοσίων καταλήγει και ποσότητα λυματολάσπης από την Ψυτάλεια. Είναι πιθανό, λοιπόν, να καταλήξει κάποια ποσότητα και στους σχεδιαζόμενους ΧΥΤΑ. Γιατί, όμως, δεν επεξεργάζεται η ΕΥΔΑΠ, που διαχειρίζεται το ΚΕΛ Ψυτάλειας, τη λυματολάσπη;
Μετά τη λειτουργία της Α’ Φάσης του ΚΕΛ Ψυτάλλειας είχε προκύψει το πρόβλημα της διάθεσης της παραγόμενης (πρωτογενούς τότε) λυματολάσπης. Έτσι, στο σχεδιασμό για τη Β’ Φάση του έργου, πέραν των λοιπών εγκαταστάσεων προβλεπόταν και η εγκατάσταση Μονάδας Ξήρανσης της βιολογικής λάσπης. Μέχρι να προκηρυχθούν τα έργα της Β’ Φάσης είχε συσσωρευτεί ήδη ένα κυριολεκτικά «βουνό» λυματολάσπης επάνω στο νησί (στο χώρο που σήμερα υπάρχουν οι δεξαμενές αερισμού).
Αν και το πρόβλημα ήταν γνωστό, στα Τεύχη δημοπράτησης του έργου της Β’ Φάσης δεν περιλαμβανόταν η κατασκευή Μονάδος Ξήρανσης της βιολογικής λάσπης, (πρόβλεψη παραγωγής περίπου 800 τόνων / ημέρα).
Το πρόβλημα, γνωστό στο ΥΠΕΧΩΔΕ, συζητήθηκε και από τον Ανάδοχο του έργου της Β’ Φάσης. Αλλά αντί να δρομολογηθεί η δημοπράτηση και κατασκευή της Μονάδος Ξήρανσης, (κόστους τότε, περί το 2000, περίπου 8,5 δις δρχ.), προκρίθηκε (εντελώς αντιεπιστημονικά και αδόκιμα) από το ΥΠΕΧΩΔΕ η μεταφορά και η εναπόθεση της λυματολάσπης στο ΧΥΤΑ Ν. Λιοσίων.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο, ο δήμαρχος Ν. Λιοσίων κ. Παπαδήμας δέχθηκε και ο ΕΣΔΚΝΑ υπέγραψε με την ΕΥΔΑΠ συμβόλαιο σύμφωνα με το οποίο θα δεχόταν στο ΧΥΤΑ Λιοσίων την παραγόμενη λυματολάσπη του ΚΕΛ έναντι 5.000 δρχ. ανά τόνο, με αποτέλεσμα να εισπράττονται περίπου 1,5 δις δρχ. το χρόνο. Σύμφωνα με το άρθρο, «σκοπιμότητες υπάρχουν και στην εξέγερση των δήμων. Ασφαλώς και η Δ. Αθήνα στενάζει κάτω από τα σκουπίδια, ωστόσο η «επιχείρηση χωματερή» κάθε άλλο παρά με το αζημίωτο ήταν για τους δημάρχους και τον Ενιαίο Σύνδεσμο». Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ο νυν Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ παρέμεινε για σχεδόν 3 χρόνια πρακτικά όμηρος του ΧΥΤΑ Α. Λιοσίων, του μόνου δηλαδή χώρου, που θα μπορούσε να δεχθεί τους 800 τόνους, που παράγονται καθημερινά (σύμφωνα με τον παραπάνω «σχεδιασμό»).
Και βέβαια είναι απορίας άξιον πώς «ξεχάστηκε», ή «αμελήθηκε» η δημοπράτηση και κατασκευή της απαραίτητης Μονάδος Ξήρανσης Λυματολάσπης παράλληλα με την κατασκευή της Β’ Φάσης του ΚΕΛ Ψυτάλλειας, όπως προέβλεπε ο σχεδιασμός, αλλά αντί αυτού υιοθετήθηκε από το (τότε) ΥΠΕΧΩΔΕ η περιβαλλοντικά απαράδεκτη, εμβαλωματική και με περιορισμένο χρονικό ορίζοντα, (στοιχεία γνωστά σε όλα τα μελετητικά γραφεία της χώρας και στο ΥΠΕΧΩΔΕ), λύση της μεταφοράς και εναπόθεσης 800 τόνων / ημέρα λυματολάσπης του ΧΥΤΑ Ν. Λιοσίων (Επί Γεν. Γραμ. ΥΠΕΧΩΔΕ κ. Χρυσικόπουλου).
Την απορία μας λύνει πρόσφατο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο: «Για πολλά χρόνια κυκλοφορούσε μεταξύ των μηχανικών ότι η μονάδα ξήρανσης δεν έγινε γιατί στενός συγγενής κυβερνητικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ μετέφερε με τα φορτηγά της εταιρείας του τη λάσπη στα Λιόσια!»
Αλλά ο ρόλος του «παρασκηνίου» δεν σταματά εδώ. «Από το 2003, όταν υπήρξε κατολίσθηση των πρανών στο ΧΥΤΑ ‘Ανω Λιοσίων, ο ΕΣΔΚΝΑ (που διαχειρίζεται τη χωματερή), σταμάτησε τη μεταφορά της λάσπης, που ούτως ή άλλως θεωρείται περιβαλλοντικά απαράδεκτη, και έγινε κάτι ακόμα χειρότερο: Η ΕΥΔΑΠ αποφάσισε την εναπόθεση της λάσπης στην Ψυτάλλεια, σ’ ένα χώρο που θεωρείται σε μεγάλο βαθμό κορεσμένος».
Είναι γνωστή η χιονοστιβάδα των προβλημάτων που προέκυψε έκτοτε, (οσμές στις γύρω από το νησί περιοχές, διαμαρτυρίες, κινητοποιήσεις, κ.λ.π.). Και όμως ο ρόλος του «παρασκηνίου» (ΕΣΔΚΝΑ, Δήμος Ν. Λιοσίων) και των «διασυνδέσεών» του στο ΥΠΕΧΩΔΕ και ΕΥΔΑΠ δεν ανεστάλη. Παρά την όξυνση του προβλήματος όπως καταγγέλλεται και πάλιν στον ημερήσιο τύπο:
Τον Αύγουστο 2003 είχε παρουσιαστεί στους υπεύθυνους της ΕΥΔΑΠ μια λύση, που πρότεινε αμερικανό - ολλανδικός όμιλος για την επίλυση του προβλήματος με τη λυματολάσπη στην Ψυτάλλεια. Η λύση προέβλεπε την επεξεργασία της λάσπης (ξήρανση)... πάνω στο μικρό νησάκι του Σαρωνικού, χωρίς να απαιτείται η κατασκευή μονίμων εγκαταστάσεων...
Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου έγινε και μία μίνι επίδειξη στην Ψυτάλλεια, ενώ στη συνέχεια η νέα ηγεσία του υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ, μετά τις εκλογές του Μαρτίου 2004, έγινε κοινωνός της λύσης. Όμως τον περυσινό Απρίλιο εμφανίστηκε στα γραφεία του ΥΠΕΧΩΔΕ ένας δήμαρχος, που είναι εσχάτως στην επικαιρότητα, ο οποίος σε συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου κατάφερε να την πείσει ότι διέθετε λύση στο πρόβλημα: Σε συνεργασία με ιδιωτική εταιρεία θα μετέφερε τη λάσπη στα λατομεία Μουσαμά. Η πρόταση του αμερικανό - ολλανδικού ομίλου δεν συζητήθηκε περαιτέρω ... Με δύο λόγια είχαν την λύση. Επέλεξαν το υψηλό κόστος.
Τελικά, η ανάθεση της εγκατάστασης ξήρανσης, μετά από πολλές καθυστερήσεις και δοκιμές («κομποστοποίηση» με ανάμιξη με φυτικές ύλες, «αεριοποίηση» κ.λπ., προχώρησε με προβλεπόμενο χρόνο περάτωσης έργου τα μέσα του 2007. Βέβαια, εν τω μεταξύ, γίνεται «εξαγωγή λυματολάσπης» με καράβια στη Γερμανία, με κόστος περίπου 8,5 εκατ. ευρώ για 70.000 τόνους. Αν ληφθούν υπόψη και τα δις δρχ. που χάθηκαν στην «πίθο των Δαναΐδων» των Λιοσσίων, η καθυστέρηση στη δημοπράτηση του εργοστασίου ξήρανσης έχει κοστίσει πάνω από 2 φορές το κόστος του έργου

5. Παρουσίαση της ανακύκλωσης

5. Παρουσίαση της ανακύκλωσης

από τον Φίλιππο Κυρκίτσο, Πρόεδρο της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης
«Σύνθεση των στερεών αποβλήτων στην Αττική.

Παρατίθενται αποτελέσματα μετρήσεων από το 1982 έως το 1997 καθώς
και προβολή-πρόβλεψη για το 2005.

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΥΛΙΚΩΝ

(Α) (Β) (Γ) (Δ) (Ε)

1982 1984-85 1990-91 1997 2005 Εκτίμηση
ΟΡΓΑΝΙΚΑ
55,76 56,50 48,50 46,50 40,00
ΧΑΡΤΙ,ΧΑΡΤΟΝΙ
23,28 20,00 22,00 23,44 32,00
ΠΛΑΣΤΙΚΑ
9,20 7,00 10,50 10,80 13,00
ΜΕΤΑΛΛΑ
4,22 4,00 4,20 3,74 3,50
ΓΥΑΛΙ
2,79 2,70 3,50 3,42 2.50
ΥΦΑΣΜΑΤΑ ΞΥΛΟ ΛΑΣΤΙΧΟ ΔΕΡΜΑ

4,30 3,50 4,25 3,20
ΑΔΡΑΝΗ
1,82 1,00 3,30 3,58 2,50
ΔΙΑΦΟΡΑ
2,93 4,50 4,50 4,27 3,30
ΣΥΝΟΛΟ
100,00 100,00 100,00 100,00 100,00

Τροφοδοτούμενα υλικά : Ανά έτος στο εργοστάσιο θα εισάγονται 375000 τόνοι σύμμεικτων απορριμμάτων, 40000 τόνοι κλαδιών και χόρτων ή υλικών ρυθμιστικών του πορώδους του οργανικού κλάσματος και 85000 τόνοι βιολογικής ιλύος από το σταθμό επεξεργασίας λυμάτων της πόλεως των Αθηνών στην Ψυττάλεια. Τα παραγόμενα προϊόντα ,σε ετήσια βάση είναι:10000 τόνοι συμπιεσμένων σιδηρούχων,1500 τόνοι συμπιεσμένων αλουμινούχων, 100000 τόνοι compost και 110000 τόνοι στερεού καυσίμου RDF (refuse derived fuel) συνολικής θερμογόνου δυνάμεως 106 Joule.Τα άχρηστα υπολείμματα, προς υγειονομική ταφή, θα είναι 100000 τόνοι.
Υποδοχή.

Τα απορριμματοφόρα εισέρχονται στο εργοστάσιο, ζυγίζονται και καθορίζεται αυτόματα η θέση εκφόρτωσης. Τα απορρίμματα εκφορτώνονται εντός κλειστού χώρου σε μεγάλες δεξαμενές-τάφρους υποδοχής οι οποίες είναι σε θέση να παραλάβουν τις αιχμές των φορτίων. Εν συνεχεία, με άρπαγες και μέσω δοσομετρικών χοανών τα απορρίμματα μεταφέρονται στη μονάδα μηχανικής διαλογής. Η υποδοχή και η κατάντι αυτής επεξεργασίες μηχανικής διαλογής αναπτύσσονται σε παράλληλες γραμμές .Οι χώροι υποδοχής και μηχανικής διαλογής στεγάζονται σε ενιαίο κλειστό κτίριο εφοδιασμένο με διατάξεις απόσμησης και αποκονίωσης. Ταυτόχρονα με την τροφοδοσία των απορριμμάτων πραγματοποιείται και η τροφοδοσία της λάσπης και των κλαδιών-χόρτων ή άλλων υλικών ρυθμιστών του πορώδους του υγρού κλάσματος δηλαδή του οργανικού υλικού από το οποίο μετά τη σχετική επεξεργασία παράγεται το compost. Το μέτωπο τροφοδοσίας της λάσπης και των ρυθμιστικών του πορώδους υλικών είναι το ίδιο με αυτό των απορριμμάτων. Η γραμμή τροφοδοσίας της λάσπης αναπτύσσεται σε παράλληλες γραμμές δοσομέτρησης.
Μηχανική διαλογή των απορριμμάτων

Στο κτίριο της μηχανικής διαλογής πραγματοποιείται ο διαχωρισμός ξηρού και υγρού κλάσματος καθώς και ο διαχωρισμός και η συμπίεση των σιδηρούχων, των αλουμινούχων και των αχρήστων. Τα δοσομετρούμενα απορρίμματα περνούν από περιστροφικά και δονητικά κόσκινα διαφόρων διαμετρημάτων , ώστε να επιτευχθεί ο διαχωρισμός του ξηρού από το υγρό κλάσμα. Το ξηρό κλάσμα μετά από ελάττωση μεγέθους και εμπλουτισμό με υλικά υψηλής θερμογόνου δυνάμεως συμπιέζεται και δεματοποιείται προκειμένου να διατεθεί ως στερεό καύσιμο (RDF). To υγρό κλάσμα υφίσταται επίσης ελάττωση μεγέθους διαχωρισμό βάσει μεγέθους, ώστε να απομακρυνθούν τα άχρηστα υλικά και εν συνεχεία, το καταλλήλου μεγέθους οργανικό υλικό αναμειγνύεται με τη λάσπη και τα ρυθμιστικά του πορώδους. Ακολούθως το μείγμα οδηγείται προς κομποστοποίηση.
Κατά μήκος της γραμμής επεξεργασίας του ξηρού αφαιρούνται τα σιδηρούχα (ηλεκτρομαγνήτες) και αλουμινούχα (επαγωγικά ρεύματα Εddie) , τα οποία, με ειδικές γραμμές μεταφοράς, οδηγούνται στους αντίστοιχους συμπιεστές για δεματοποίηση.
Ta άχρηστα υλικά, που παράγονται στις επιμέρους φάσεις της μηχανική διαλογής συλλέγονται και μεταφέρονται προς συμπίεση και δεματοποίηση προκειμένου να οδηγηθούν προς υγειονομική ταφή.
Κομποστοποίηση

Πραγματοποιείται σε παράλληλες γραμμές μέσα σε κλειστό κτίριο με εγκατάσταση ελέγχου-απόσμησης του αέρα. Το ομογενοποιημένο κλάσμα οργανικών, λάσπης και υλικών ρυθμιστικών του πορώδους οδηγείται και διαστρώνεται σε διαμήκη κανάλια τα οποία διαθέτουν υπόγειους αγωγούς και θυρίδες αερισμού στο δάπεδο.
Η κομποστοποίηση είναι αερόβια ζύμωση που πραγματοποιείται με την ενεργοποίηση-δράση βακτηριδίων και μηκύτων στη μεσοφιλική και θερμοφιλική τους μορφή, τα οποία σε μεγάλο βαθμό προϋπάρχουν στα απορρίμματα.
Το διαστρωμένο υλικό στα κανάλια κομποστοποίησης, αναδεύεται , αερίζεται και ρυθμίζεται η υγρασία του με ειδικές μηχανές που κυλίονται σε ράγες επί των διαχωριστικών τοιχείων των καναλιών, επί αρκετές εβδομάδες.Οι παράγοντες που ελέγχονται κατά τη διεργασία της κομποστοποίησης είναι η αρχική σύσταση του οργανικού κλάσματος, ο αερισμός της μάζας,η θερμοκρασία, η υγρασία, ο λόγος άνθρακα/άζωτο, οι τιμές του pH. Η μονάδα κομποστοποίησης είναι εφοδιασμένη με σύστημα συλλογής των στραγγισμάτων που προκύπτουν από τη μάζα του υλικού.
Ραφιναρία-ωρίμανση

Το παραγόμενο compost από την έξοδο της κομποστοποίησης οδηγείται προς ραφινάρισμα. Το ραφινάρισμα αποσκοπεί στο διαχωρισμό του compost από ξένες προσμίξεις ,κυρίως γυαλί ,σκληρά πλαστικά, χαλίκια, film πλαστικών ή οργανικά που ελαττώνουν την εμπορική του αξία. Η ραφιναρία αναπτύσσεται σε παράλληλες γραμμές επεξεργασίας. Ο διαχωρισμός των υλικών γίνεται βάσει του μεγέθους και ακολουθεί περαιτέρω εξευγενισμός για την επίτευξη υψηλής ποιότητας. Τα άχρηστα υλικά ,που προκύπτουν από τους επιμέρους διαχωρισμούς οδηγούνται προς υγειονομική ταφή. Το compost μετά το ραφινάρισμα οδηγείται στη μονάδα ωρίμανσης στην οποία το υλικό διαμορφώνεται σε σωρούς και παραμένει επι 4 εβδομάδες προκειμένου να ολοκληρωθούν οι διεργασίες χουμοποίησης. Στο χώρο αυτό οι σωροί μετακινούνται σταδιακά με φορτωτές, ώστε να διατίθεται τελικώς στο εμπόριο το υλικό που έχει συμπληρώσει την παραμονή του εκεί επί 4 εβδομάδες. Μέρος του ωρίμου compost ενσακκίζεται και διατίθεται στο εμπόριο.
Εγκαταστάσεις περιβαλλοντικής προστασίας

Στο εργοστάσιο λειτουργεί μονάδα βιολογικού καθαρισμού των στραγγιδίων που προκύπτουν στις επι μέρους μονάδες του έργου αλλά και των λυμάτων από τις εγκαταστάσεις του προσωπικού. Για την απόσμηση των διαφόρων ρευμάτων αέρα χρησιμοποιούνται βιόφιλτρα από compost aλλα και πλυντρίδες .Στα προς αποκονίωση ρεύματα χρησιμοποιούνται σακόφιλτρα.
Λοιπές εγκαταστάσεις

Για τη συντήρηση των οχημάτων του εργοστασίου λειτουργεί εξοπλισμένο συνεργείο και αποθήκη. Στο κτίριο διοίκησης στεγάζεται το χημείο, η αίθουσα ελέγχου και τα γραφεία του διοικητικού προσωπικού».

Τι θα κάνουμε το RDF ή, πότε θα διδαχθούμε από τα λάθη μας;

Το ερώτημα του τι θα κάνουμε το RDF, που παράγεται από το Εργοστάσιο Μηχανικής Ανακύκλωσης & Κομποστοποίησης (ΕΜΑΚ) των Άνω Λιοσίων, δεν μπορεί να απαντηθεί σωστά εάν δεν γνωρίζουμε του τι προηγήθηκε, ώστε να διδαχθούμε από τα λάθη και τις επιτυχίες μας. Για το λόγο αυτό αναφερόμαστε παρακάτω και στο παρελθόν πριν απαντήσουμε στο αρχικό ερώτημα.

Η ιστορία του RDF

Έτσι λοιπόν όταν στη δεκαετία του 90’ τέθηκε το θέμα των στρατηγικών επιλογών, μεταξύ των οποίων και της δημιουργίας τριών ΕΜΑΚ, για την αντιμετώπιση του προβλήματος των απορριμμάτων στην Αττική, ως Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης (ΟΕΑ) ήμασταν αρνητικοί στην μηχανική ανακύκλωση μέσω ΕΜΑΚ για τους εξής λόγους:
Ήταν και είναι ακριβή μονάδα, τόσο από άποψη επένδυσης όσο και στο λειτουργικό κόστος.

Η καθαρότητα των παραγόμενων ανακυκλώσιμων υλικών είναι πολύ μικρή, συγκρινόμενη με την Διαλογή στην Πηγή (ΔσΠ). Πρακτικά το ΕΜΑΚ παράγει σίδερο και κακής ποιότητας αλουμίνιο (ελπίζουμε να έχει βελτιωθεί σήμερα) και γυαλί, ενώ τα χαρτιά, τα πλαστικά και άλλα υλικά δεν διαχωρίζονται όπως είναι αναμειγμένα με τα υπόλοιπα σκουπίδια.

Το παραγόμενο κομπόστ αποτελεί τη χειρότερη δυνατή ποιότητα που μπορεί να παραχθεί από μονάδες κομποστοποίησης, αφού μπορεί να περιέχει ξένες ύλες ή και επικίνδυνες ουσίες π.χ. βαρέα μέταλλα, καρκινογόνες ενώσεις κ.α., και γι’ αυτό το λόγο μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για αποκατάσταση ΧΥΤΑ, χωματερών ή λατομείων, ενώ θα πρέπει να ελεγχθεί πολύ προσεκτικά κάποια άλλη πιθανή χρήση του και το πιο πιθανό να αποκλειστεί.

Μεταθέτοντας το πρόβλημα σε μια μονάδα που κάνει διαλογή των σκουπιδιών, που μαζεύονται όλα μαζί στις μαύρες σακούλες, χωρίς διαλογή από τους ίδιους τους πολίτες, διαιωνίζουμε το πρόβλημα με άλλη μορφή. Βασικό μειονέκτημα της μηχανικής ανακύκλωσης είναι ότι αφήνει τους πολίτες απέξω και δεν τους εκπαιδεύει για την ανακύκλωση και μείωση των απορριμμάτων, που είναι το ζητούμενο σήμερα των σύγχρονων πολιτικών διαχείρισης των απορριμμάτων. Ενώ με προγράμματα ενημέρωσης, συστήματα πληρωμής των τελών καθαριότητας με βάση την αρχή «πληρώνω όπως πετάω τα σκουπίδια μου» επιδιώκεται η ενεργοποίηση του πολίτη. Με την μηχανική ανακύκλωση εφησυχάζονται οι πολίτες, ότι ένα «μαγικό κουτί» θα μας «ανακυκλώσει» τα απορρίμματά μας και εμείς δεν χρειάζεται θα κάνουμε τίποτε.

Παράγει σημαντική ποσότητα υπολειμμάτων (περίπου το 25-40% των εισερχομένων κ.β.), τα οποία θα πρέπει να οδηγηθούν στο ΧΥΤΑ ή σε κάποια άλλη λύση τελικής διάθεσης.

Μεταξύ άλλων παράγεται σημαντική ποσότητα RDF (πλαστικό, χαρτί και άλλα καύσιμα υλικά), που δεν είχε προβλεφθεί τι θα γίνει (!!!), παρά τις επισημάνσεις και άλλων φορέων όχι μόνο της ΟΕΑ.

Η πρόταση της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης ήταν τότε - αντί της μονάδας μηχανικής ανακύκλωσης (ΕΜΑΚ)- να γίνουν επενδύσεις των σημαντικών πόρων σε πολύ καλά οργανωμένα προγράμματα ανακύκλωσης και κομποστοποίησης με διαλογή στην πηγή και εναλλακτικής διαχείρισης στην Αττική. Με τα 35 τουλάχιστον δισεκατομμύρια δραχμές (περίπου 103.000.000 €) που κόστισε τότε η μονάδα θα μπορούσαν να είχαν γίνει πολλά στον τομέα και της ενημέρωσης, για να αρχίσει επιτέλους η ουσιαστική προσπάθεια της ανακύκλωσης και κομποστοποίησης στην πηγή και οι πολίτες να αρχίζουν να αποτελούν μέρος της λύσης του προβλήματος. Αυτή η πρόταση είχε και έχει τα εξής πλεονεκτήματα σε σχέση με τη λύση του ΕΜΑΚ που επιλέχτηκε:

Περίπου με το ίδιο κόστος του ενός ΕΜΑΚ στα Άνω Λιόσια, θα είχαμε δρομολογήσει όλες τις επενδύσεις και διαδικασίες για την ανακύκλωση των συσκευασιών και τις επενδύσεις και ενέργειες της οικιακής κομποστοποίησης για την ανακύκλωση του μεγαλύτερου μέρους των οικιακών οργανικών σε όλους τους ΟΤΑ, που σήμερα εξυπηρετούνται από το ΧΥΤΑ Φυλής. Αυτό σημαίνει ότι η ανακύκλωση και κομποστοποίηση θα είχε μειώσει σε σύντομο χρόνο κατά πολύ τα προς τελική διάθεση απορρίμματα και δεν θα είχαμε φτάσει στις σημερινές οριακές καταστάσεις.

Θα είχαν δημιουργηθεί περισσότερες νέες και μόνιμες θέσεις απασχόλησης σε όλους τους ΟΤΑ.

Θα παραγόντουσαν πολύ καθαρότερα υλικά (χαρτί, μέταλλα, πλαστικά, γυαλί), που θα πήγαιναν άμεσα για ανακύκλωση, καθώς και καθαρό οργανικό κομπόστ, που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε πάρκα, σε κήπους και σε έργα αποκατάστασης υποβαθμισμένων περιοχών.

Τα παραγόμενα υπολείμματα (RDF) από τις λίγες μονάδες τελικής διαλογής, που θα έπρεπε να δημιουργηθούν σε όλη την Αττική, θα μπορούσαν να είναι σαφώς λιγότερα από τις σημερινές τεράστιες ποσότητες του RDF, που παράγονται στο ένα ΕΜΑΚ των Άνω Λιοσίων και που μπορεί να φθάνουν τους 100.000 τόνους ετησίως.

Θα αυξανόταν κατά πολύ ο χρόνος ζωής του ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων και του ΧΥΤΑ Φυλής και ίσως δεν θα χρειαζόταν να δημιουργηθούν νέοι ΧΥΤΑ στο Γραμματικό και την Κερατέα αν οργανώνονταν εγκαίρως η ανακύκλωση και η κομποστοποίηση με διαλογή στην πηγή σε όλη την Αττική.

Τέλος, θα εξορθολογίζονταν σταδιακά το κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων στους ΟΤΑ, γεγονός που αρχίζουμε ήδη να το βλέπουμε σε ΟΤΑ που έχουν δρομολογήσει την ανακύκλωση, εναλλακτική διαχείριση και οικιακή κομποστοποίηση.

Η μέχρι σήμερα εμπειρία από το ΕΜΑΚ

Φαίνεται ότι οι πολλές, αλλά μικρές επενδύσεις στην ανακύκλωση και οικιακή κομποστοποίηση, που προτείναμε, δεν ήταν συμβατές με τους στόχους του ενός, αλλά πολύ ακριβού και προβληματικού ΕΜΑΚ. Αντί λοιπόν της παραπάνω πολιτικής διαχείρισης των απορριμμάτων, επιλέχθηκε, τη δεκαετία του 90’, η δημιουργία τριών ΧΥΤΑ και τριών ΕΜΑΚ στην Αττική, εκ των οποίων μόνο ο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων – Φυλής και το ΕΜΑΚ Άνω Λιοσίων κατασκευάστηκαν μέχρι σήμερα. Μάλιστα, σχετικά με το ΕΜΑΚ θα πρέπει να επισημανθούν τα εξής:

Κατασκευάσθηκε και λειτούργησε με καθυστέρηση τουλάχιστον 6 ετών, με βάση το αρχικό χρονοδιάγραμμα.

Κόστισε τουλάχιστον τριπλάσια, με βάση τον αρχικό προϋπολογισμό.

Το παραγόμενο κομπόστ δεν έχει εμπορική αξία (π.χ. για την αγροτική παραγωγή) και οι χρήσεις του, όπως αναφέρθηκε, είναι οριακές (κάλυψη απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ).

Παρήγαγε συνολικά τουλάχιστον 100.000 τόνους υπολειμμάτων - RDF τα έτη 2005 και 2006, και από το 2007 περίπου 100.000 τόνους ετησίως, οι οποίοι μέχρι σήμερα καταλήγουν στο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων – Φυλής. Πληρώνουμε δηλαδή τα τελευταία έτη πανάκριβα για να διαχωρίσουμε τα υλικά των απορριμμάτων μας και μετά τα θάβουμε και γεμίζουμε το μοναδικό ΧΥΤΑ της Αττικής (!!!).

Μοναδικό όφελος είναι η κάποια μείωση των απορριμμάτων που καταλήγουν στο εργοστάσιο και η ανάκτηση κάποιων ποσοτήτων μετάλλων κυρίως και χαρτονιών πριν την είσοδο των απορριμμάτων στο εργοστάσιο.

Τι κάνουμε το RDF;

Οι λανθασμένες κατ’ εμάς επιλογές, οδηγούν και σε αποτελέσματα, για τα οποία θα πρέπει να αναζητηθούν λύσεις οι οποίες είναι δύσκολες. Έτσι, από τη λειτουργία του ΕΜΑΚ δημιουργείται μια μεγάλη ποσότητα RDF και μπαίνει επιτακτικά το δίλημμα: ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ RDF;
Η θέση της ΟΕΑ σε αυτό το θέμα έχει δύο σκέλη:

Α. Δραστική Μείωση του παραγόμενου RDF

Η βασική αντιμετώπιση του προβλήματος RDF είναι η πρόληψη, δηλαδή να μειωθούν σημαντικά οι παραγόμενες ποσότητες RDF τουλάχιστον στο 1/8-1/10 της σημερινής ετήσιας ποσότητας. Αυτό μπορεί να γίνει με τους εξής τρόπους και δράσεις:

Με επέκταση και ολοκλήρωση των προγραμμάτων ανακύκλωσης συσκευασιών με διαλογή στην πηγή (χωριστούς κάδους για κάθε υλικό) σε όλους τους ΟΤΑ της Αττικής, ώστε τα απορρίμματα που θα οδηγούνται στο ΕΜΑΚ να περιέχουν πολύ λιγότερες ποσότητες χαρτιού, πλαστικών και άλλων υλικών, που γίνονται RDF στο ΕΜΑΚ. Ουσιαστικά η μονάδα τότε θα λειτουργεί ως μονάδα κομποστοποίησης.

Να ελαχιστοποιηθεί η ποσότητα RDF (υπολειμμάτων), που παράγεται στα κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών (ΚΔΑΥ), από το πρόγραμμα των «μπλε» κάδων της ΕΕΑΑ. Αυτό μπορεί να γίνει με τοποθέτηση, όπου υπάρχει μπλε κάδος και ενός επιπλέον κάδου μόνο για το χαρτί/χαρτόνι, ο οποίος θα αδειάζει και θα οδηγείται για ανακύκλωση στις χαρτοβιομηχανίες και δεν θα πηγαίνει στα ΚΔΑΥ για διαλογή. Αυτό θα συμβάλει στη μείωση των υπολειμμάτων που είναι σήμερα της τάξης του 25-30% των συλλεγόμενων στους μπλε κάδους ανακύκλωσης συσκευασιών. Έτσι θα μειωθούν οι προς τελική διάθεση ποσότητες RDF.

Επίσης, η αφαίρεση του χαρτιού/χαρτονιού (συμπεριλαμβανομένων των εφημερίδων/περιοδικών) από το σημερινό μπλε κάδο (ίσως και 80% των συλλεγόμενων συσκευασιών) θα δώσει τη δυνατότητα, ώστε η διαλογή των υπολοίπων υλικών στα ΚΔΑΥ να γίνεται πολύ καλύτερα με συνέπεια την περαιτέρω μείωση των υπολειμμάτων (RDF) από τα ΚΔΑΥ.
Για την επιτυχία των δύο προηγούμενων προτάσεων θα πρέπει να γίνουν πολύ καλά οργανωμένα και εκτεταμένα προγράμματα ενημέρωσης των δημοτών, ώστε να ανταποκριθούν ικανοποιητικά στις αυξημένες ανάγκες διαχωρισμού των υλικών.

Β. Μεθοδολογία και κριτήρια επιλογής της τελικής διαχείρισης του RDF
Εφόσον καταβληθεί κάθε προσπάθεια ελαχιστοποίησης του παραγόμενου RDF, με τους παραπάνω ή και άλλους τρόπους, τότε σε σχέση με την τελική διάθεση θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα εξής:
Με βάση τα σημερινά ελληνικά δεδομένα και την διεθνή εμπειρία, η τελική διάθεση/διαχείριση του RDF μπορεί να γίνει α) σε ΧΥΤΑ, β) σε λιγνιτικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, γ) σε εργοστάσια παραγωγής τσιμέντου και δ) σε χαρτοβιομηχανίες. Και οι 4 επιλογές δημιουργούν, ενδεχομένως, επιπλέον «εξωτερικό» περιβαλλοντικό κόστος από το υπάρχον, το οποίο αναφέρεται στα εξής:
Στις επιπτώσεις στις κλιματικές αλλαγές
Στις επιπτώσεις στην υγεία λόγω ατμοσφαιρικής ρύπανσης
Στις επιπτώσεις στην υγεία λόγω ρύπανσης του εδάφους
Στο «κοινωνικό» κόστος π.χ. μείωση αξίας της γης κ.α.

Είναι γνωστό ότι η ευρύτερη περιοχή των Άνω Λιοσίων δοκιμάζεται εδώ και δεκαετίες από τη λειτουργία της χωματερής και του ΧΥΤΑ, όπως επίσης είναι γνωστό ότι και περιοχές που γειτνιάζουν με λιγνιτικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ή τσιμέντου αντιμετωπίζουν σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα και προβλήματα υγείας των κατοίκων.
Θεωρώντας ως προϋπόθεση, ότι σε όλες τις πιθανές επιλογές τελικής διάθεσης του RDF τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις της ευρωπαϊκής και εθνικής νομοθεσίας (μεταξύ των οποίων και τα όρια των αέριων εκπομπών - Οδηγία 2000/76/EC) (δηλαδή αποκλείονται όσες επιλογές δεν πληρούν την ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία), για να μπορέσουμε με επιστημονικά κριτήρια να επιλέξουμε τη βέλτιστη κοινωνικά επιλογή θα πρέπει:

Να εξετασθούν οι πιθανές εναλλακτικές επιλογές τελικής διάθεσης του RDF, δηλαδή ο ΧΥΤΑ Φυλής ή άλλος πιθανός ΧΥΤΑ, πιθανά λιγνιτικά εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, πιθανές χαρτοβιομηχανίες και πιθανά εργοστάσια παραγωγής τσιμέντου, και να προσδιορισθεί το επίπεδο του υπάρχοντος συνολικού «εξωτερικού» περιβαλλοντικού κόστους από τη λειτουργία τους στην ευρύτερη περιοχή. Η βέλτιστη επιλογή από αυτή τη διερεύνηση είναι να επιλεγούν ως υποψήφιες λύσεις διάθεσης του RDF, οι 2-3 επιλογές με το μικρότερο συνολικό «εξωτερικό» περιβαλλοντικό κόστος.

Για τις 2-3 επιλογές τελικής διάθεσης του RDF, που θα προκύψουν από την προηγούμενη διερεύνηση, θα πρέπει να επιλεχθεί η «λύση» με το μικρότερο περιβαλλοντικό κόστος με βάση επιστημονικά κριτήρια.

Η Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης τονίζει ότι πρέπει να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή και να οργανώσουμε τη μείωση του παραγόμενου RDF και εν συνεχεία για την μικρή ποσότητα RDF, που μπορεί να παράγεται, θα πρέπει να ακολουθηθεί η μεθοδολογία επιλογής που παρουσιάσθηκε παραπάνω.

Σχετικά με τη διάθεση του RDF σε τσιμεντάδικο;

το σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί ότι από πρόσφατη εκπονούμενη έρευνα του Τμήματος Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου (Σκούρτος, Κυρκίτσος και Κοντογιάννη, 2007) βασισμένη στην επίσημη σχετική μεθοδολογία αξιολόγησης της Ε.Ε. έχει διαπιστωθεί ότι εάν το RDF διατεθεί σε εργοστάσιο καύσης αποβλήτων, που πληρεί τις τελευταίες πιο αυστηρές προδιαγραφές αντιρρύπανσης της Ε.Ε., αντί στο ΧΥΤΑ Άνω Λιοσίων - Φυλής, τότε το συνολικό εξωτερικό κόστος στην πρώτη περίπτωση είναι μικρότερο από το να διατεθεί σε ΧΥΤΑ.

Στην περίπτωση της διάθεσης σε εργοστάσιο παραγωγής τσιμέντου υπάρχει ένα επιπλέον πλεονέκτημα, ότι το τσιμεντάδικο με το RDF υποκαθιστά καύσιμο, άρα μειώνει ακόμη περισσότερο τις αρνητικές επιπτώσεις του στις κλιματικές αλλαγές και το συνολικό του εξωτερικό κόστος σε σχέση με τη λύση ΧΥΤΑ.

Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι γνωστό, με βάση διεθνώς αποδεκτούς δείκτες εκπομπών, ότι ένα τσιμεντάδικο εκπέμπει αέριους ρύπους, μεταξύ των οποίων μπορεί να εκπέμπει υδράργυρο και διοξίνες.

Ιδιαίτερα η εκπομπή διοξινών εξαρτάται από την τεχνολογία που χρησιμοποιείται και από τη θερμοκρασία του ηλεκτροστατικού φίλτρου ή του σακκόφιλτρου και μπορεί να κυμανθεί από 0-5 μg TEQ/τόνο παραγόμενου τσιμέντου (UN Environment Program, 2001). Η χρήση RDF ως εναλλακτικό καύσιμο μπορεί ενδεχομένως να αυξήσει τις εκπεμπόμενες διοξίνες, αφού το RDF μπορεί να περιέχει πλαστικό PVC ή άλλες ουσίες που περιέχουν χλώριο (π.χ. χρώματα κ.α.).

Ο υδράργυρος είναι ίσως πιο «αδύνατο» θέμα για την διάθεση του RDF σε τσιμεντάδικο σε σχέση με τις διοξίνες. Θα πρέπει να εξετασθεί η περιεκτικότητα του RDF σε υδράργυρο και η αποτελεσματικότητα των συστημάτων αντιρρύπανσης στη συγκράτηση του υγραργύρου.

Έτσι, η αύξηση ή μη των ενδεχόμενων εκπεμπόμενων διοξινών ή υδραργύρου θα εξαρτηθεί από τη περιεκτικότητα του υπάρχοντος καυσίμου και του RDF σε χλώριο ή υδράργυρο και από τα τεχνικά χαρακτηριστικά της τεχνολογίας του τσιμεντάδικου και της τεχνολογίας αντιρρύπανσης που χρησιμοποιεί, για τα οποία δεν διαθέτουμε τις απαραίτητες τεχνικές πληροφορίες, τεστ και δεδομένα λειτουργίας για να εκφράσουμε τεκμηριωμένη άποψη.

Τέλος, ένα άλλο θέμα που θα πρέπει να προσεχθεί είναι η αύξηση της περιεκτικότητας του τελικού προϊόντος (τσιμέντο) σε βαρέα μέταλλα (χαλκό, μόλυβδο, χρώμιο, ψευδάργυρο) και σε χλώριο. Η επιβάρυνση αυτή μεταφέρεται στις κατασκευές και θα πρέπει να δοθούν στοιχεία του όλου κύκλου ζωής τους και των πιθανών επιπτώσεων στο περιβάλλον και την υγεία.

Άρα, πριν από οποιαδήποτε τελική διάθεση του RDF σε τσιμεντάδικο, η συγκεκριμένη βιομηχανία πρέπει να προηγηθεί δημόσιος διάλογος και να παρουσιάσει μετρήσεις και στοιχεία σχετικά με τις επιπτώσεις από τη χρήση του RDF ως εναλλακτικού καυσίμου του. Μεταξύ άλλων πρέπει να αποδείξει ότι:

Tο υπάρχον «εξωτερικό» περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος σε σχέση με την ευρύτερη περιοχής του είναι σχετικά με άλλες επιλογές χαμηλό, διαθέτει κατάλληλα συστήματα αντιρρύπανσης, ώστε να ελαχιστοποιούνται οι αέριες εκπομπές του (και ιδιαίτερα ο υδράργυρος και οι διοξίνες), όταν χρησιμοποιεί ως καύσιμο το RDF, και

Οι επιπτώσεις από την επιβάρυνση του τσιμέντου με βαρέα μέταλλα και χλώριο είναι πραγματικά αμελητέες, τότε πιθανά η λύση διάθεσης του RDF σε τσιμεντάδικο σε σχέση με ανεξέλεγκτες χωματερές ή ακόμη και οργανωμένους ΧΥΤΑ να έχει μικρότερο συνολικό «εξωτερικό» περιβαλλοντικό κόστος. Όμως, αυτό είναι προς απόδειξη για κάθε υποψήφιο τσιμεντάδικο, που θα θελήσει να παραλάβει το RDF.

Συμπερασματικά

ίναι σαφές ότι ως Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης πιστεύουμε ότι η λύση του προβλήματος διάθεσης του RDF έχει να κάνει ακριβώς με την μείωση της ποσότητας που παράγεται, με την υλοποίηση δηλαδή των μέτρων πρόληψης και δραστικής μείωσης των παραγόμενων ποσοτήτων RDF, τόσο από το εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωση (ΕΜΑΚ) που επεξεργάζεται απορρίμματα που δεν έχουν περάσει από καμία διαλογή στην πηγή, όσο και από τα Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) που επεξεργάζονται υλικά συσκευασίας που τοποθετούνται όλα μαζί στους μπλε κάδους ανακύκλωσης χωρίς, όμως, μεγαλύτερη διαλογή των υλικών στην πηγή (χαρτιά, μέταλλα, πλαστικά, γυαλι, κα). Δεν πρέπει να εξετάζουμε το πρόβλημα στο τέλος της διαδρομής του, να αποδεχόμαστε δηλαδή ότι θα παράγεται μια τεράστια ποσότητα, και θα πρέπει αναγκαστικά να βρούμε μια λύση για αυτή την ποσότητα.

Είναι προφανές ότι υπάρχουν διαφορετικές δυνατότητες αν η ποσότητα του παραγόμενου RDF είναι ελάχιστη και άλλες αν συνεχιστεί η σημερινή τάση με δημιουργία μάλιστα και άλλων μονάδων μηχανικής ανακύκλωσης. Εφόσον πρόκειται για ελάχιστη και απόλυτα ελεγχόμενη ως προς τη σύσταση της ποσότητα RDF, αυτή με βάση την διεθνή εμπειρία μπορεί να οδηγηθεί σε ΧΥΤΥ, σε λιγνιτικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, σε χαρτοβιομηχανία ή σε τσιμεντάδικο, ανάλογα με το μικρότερο «εξωτερικό» περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος και τη μικρότερη αύξηση του «εξωτερικού» κόστους της κάθε πιθανής περιοχής. Οι επιπτώσεις πρέπει να τεκμηριώνονται με επιστημονικά κριτήρια και να επαληθεύονται από ανεξάρτητο και κοινά αποδεκτό φορέα.

Φίλιππος Κυρκίτσος
Πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης
Βιβλιογραφία

Σκούρτος, Κυρκίτσος και Κοντογιάννη (2007) Εξωτερικό κόστος του ΧΔΑ Άνω Λιοσίων. Δήμος Άνω Λιοσίων, Τμήμα Περιβάλλοντος Πανεπιστημίου Αιγαίου (υπό εκπόνηση).

UN Environment Program (2001) Standardized Toolkit for Identification and Quantification of Dioxin and Furan Releases. Draft report, January 2001. Prepared by UNEP Chemicals Geneva, Switzerland, inter-Organization program for the sound management of chemicals IOMC, A cooperative agreement among UNEP, ILO, FAO, WHO, UNIDO, UNITAR and OECD.

4. Νέα εταιρεία στο παιχνίδι της ανακύκλωσης

4. Νέα εταιρεία στο παιχνίδι της ανακύκλωσης
Του ΦΙΛΗ ΚΑΪΤΑΤΖΗ
Στα δύο «σπάει» το ΥΠΕΧΩΔΕ το «σύστημα» της ανακύκλωσης, καθώς βάζει στο παιχνίδι μία ακόμα εταιρεία, την «Ανταποδοτική ανακύκλωση», που διεκδικεί: το 40% (αρχικώς) από τα 25 με 30 εκατομμύρια που εισπράττει σήμερα η Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης (ΕΕΑΑ) από τις βιομηχανίες ή εταιρείες που συμμετέχουν στην ανακύκλωση γυαλιού, αλουμινίου, χαρτιού.
Σε απορρύθμιση ή οπισθοδρόμηση των υπαρχόντων προγραμμάτων ανακύκλωσης αναμένεται να οδηγήσει η «αιφνιδιαστική» απόφαση της ηγεσίας του υπουργείου να εγκρίνει νέο συλλογικό σύστημα ανακύκλωσης συσκευαστικό (με τον Δήμο Αθηναίων να συμμετέχει και να συντονίζει την υποβολή και κατάθεση του φακέλου), επισημαίνει η Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, που έβαλε τα θεμέλια της ανακύκλωσης στην Ελλάδα, ξεκινώντας με ένα μικρό βαν.
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά: Μέχρι σήμερα η ΕΕΑΑ με τους γνωστούς μπλε κάδους για χαρτί, αλουμίνιο, γυαλί, διαχειριζόταν τον τομέα αυτό και συγκέντρωνε, όπως ορίζει ο νόμος, τα ανάλογα χρηματικά ποσά από τη διαδικασία συμμετοχής και συγκέντρωσης των υλικών ανακύκλωσης. Την ΕΕΑΑ είχε καταγγείλει ο δήμαρχος Αθηναίων Νικήτας Κακλαμάνης για κακή διαχείριση του συστήματος.
Σε συνέντευξη Τύπου χθες, ο πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης Φίλιππος Κυρκίτσος είπε: «Η έγκριση του νέου συλλογικού συστήματος ανακύκλωσης συσκευασιών βασίστηκε προφανώς σε άλλα κριτήρια και όχι τεχνοοικονομικά και όρους που απαιτούνται με βάση τη νομοθεσία και την τρέχουσα πρακτική της Επιτροπής Παρακολούθησης Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΕΠΕΔ), που εισηγείται στον υπουργό Γιώργο Σουφλιά την έγκριση ή μη ενός συστήματος ανακύκλωσης. Με δεδομένο, μάλιστα, ότι οι συμμετέχοντες ως πρωταγωνιστές στο νέο σύστημα Δήμοι δεν είναι αυτοί με τις καλύτερες επιδόσεις».
Η νέα εταιρεία «Ανταποδοτική ανακύκλωση» θα τοποθετήσει 900 «σπιτάκια», όπως αυτά που βλέπετε σε κεντρικά σημεία του δήμου Αθηναίων, σε ισάριθμα σημεία της χώρας.
Για το ζήτημα αυτό, η ΟΕΑ αναφέρει ότι δεν φτάνουν, καθώς θα αντιστοιχεί κάθε «σπιτάκι» σε 12 - 13.000 κατοίκους! Από την άλλη, αναρωτιέται για το ποιος θα διασφαλίσει να εισπράττει χρήματα η «Ανταποδοτική ανακύκλωση», ανάλογα με τις ποσότητες που συγκεντρώνει. Η σύμβαση που έχει η ΕΕΑΑ με τις εταιρείες, βιομηχανίες κ.λπ. που συμμετέχουν στην ανακύκλωση λήγει τον Μάρτιο. Στο μεταξύ, το ΥΠΕΧΩΔΕ μετατρέπει την Επιτροπή Παρακολούθησης Εναλλακτικής Διαχείρισης σε οργανισμό. Ο Φίλιππας Κυρκίτσος δήλωσε ότι αν κάτι δεν πάει όπως θα έπρεπε, αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να στήσουμε κάτι άλλο για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα. Και εκτιμά: «Βλέπω να μειώνονται τα έσοδα των προγραμμάτων και συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης, τα χρήματα δηλαδή που καταβάλλουν οι υπόχρεες βιομηχανίες, αλλά και τα έσοδα από την πώληση των συλλεχθέντων και διαχωρισθέντων υλικών».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/02/2009

3. Πόσο κοστίζουν οι ανεξέλεγκτες χωματερές;

3. Πόσο κοστίζουν οι ανεξέλεγκτες χωματερές;

Αθήνα, Αύγουστος 2008
Στην Ελλάδα είμαστε πάντα της τελευταίας στιγμής. Εννοείται ότι δεν είναι η σωστή τακτική, ούτε ότι «πιάνει» πάντα. Έτσι, κάναμε και με τη χωματερή στα Χανιά του Κουρουπητού και γίναμε η πρώτη χώρα της ΕΕ που πληρώσαμε πρόστιμο μερικά εκατομμύρια €. Δυστυχώς, αυτό το πάθημα δεν μας έγινε μάθημα και φθάνουμε μετά από παρατάσεις στο τέλος του οριακού έτους 2008 να έχουμε πολλές ανεξέλεγκτες χωματερές και να επικρέμεται ένα πρόστιμο της τάξης των 34.000 € ημερησίως για κάθε χωματερή.
Μπροστά σε αυτό τον κίνδυνο η πρόσφατα δημιουργηθείσα διυπουργική επιτροπή (χωρίς τη συμμετοχή του ΥΠΕΧΩΔΕ !!!) ανακοίνωσε ένα Σχέδιο Δράσης για το κλείσιμο και την αποκατάσταση των ανεξέλεγκτων χωματερών σε όλη την Ελλάδα. Μάλιστα, ανακοίνωσε ότι από τις περίπου 3.000 χωματερές, που υπάρχουν σήμερα, στο τέλος του 2008 θα μείνουν μόνο 450!!!
Σε αυτές τις εξελίξεις η Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης έχει κάποιες εύλογες απορίες:
1) Γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ η πολιτεία να αναλάβει πρωτοβουλίες, όταν τα χρονοδιαγράμματα και η απειλή πρόστιμου ήταν γνωστά από το 2006;
2) Γιατί στην διυπουργική επιτροπή δεν συμμετέχει το καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργείο (το ΥΠΕΧΩΔΕ); Δεν έχουμε ακούσει καμία πειστική απάντηση.
3) Πως φθάσαμε στα μέσα του 2008 στις 3.000 εν λειτουργία ανεξέλεγκτες χωματερές, όταν το ΥΠΕΧΩΔΕ είχε αναφέρει μέσα στο 2007 ότι αυτές ήταν 1.100-1.200 και πηγές από το ΥΠΕΧΩΔΕ στις αρχές του 2008 έλεγαν ότι μειώθηκαν στις 700-800; Μήπως για να μας πείσουν ότι έγιναν τεράστια βήματα μέσα σε λίγο χρόνο και έτσι να δεχθούμε με ανακούφιση ότι ενδέχεται να πληρώσουμε πρόστιμο μόνο για 450 χωματερές.

Θεωρούμε απαράδεκτο το γεγονός ότι η επίσημη πολιτεία προαναγγέλλει ότι πιθανά να πληρώσουμε ένα δυσβάστακτο πρόστιμο, επειδή ή ίδια δεν προετοιμάσθηκε κατάλληλα (ενώ είχε το χρόνο) για να το αποτρέψει εφαρμόζοντας τις κατάλληλες πολιτικές.
Πόσο όμως θα είναι αυτό το πρόστιμο; Εάν φθάσουμε στο 2009 με 450 ανεξέλεγκτες χωματερές και σύμφωνα με το πρόστιμο των 34.000 € ημερησίως για κάθε χωματερή (σύμφωνα με επίσημες πηγές της ΕΕ) αυτό θα ανέρχεται σε 15,3 εκατομμύρια € ημερησίως ή 5,6 δις € ετησίως !!! Για να καταλάβουμε πόσο μεγάλο είναι θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι είναι σχεδόν διπλάσιο από το μέσο ρυθμό είσπραξης όλου του 4ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης δηλαδή του ΕΣΠΑ. Ακόμη και εάν πιστεύουμε ότι θα μπορέσουμε με «παρακάλια» και «κόλπα» να σταματήσουμε ή να καθυστερήσουμε το πρόστιμο είναι βέβαιο ότι θα πρέπει να δώσουμε στους ευρωπαίους εταίρους μας άλλα ανταλλάγματα, που πάλι θα είναι επιζήμια για τη χώρα.
Τι να κάνουμε; Είναι σαφές ότι έστω την τελευταία στιγμή θα πρέπει να επιταχύνουμε τις διαδικασίες για άμεσο σταμάτημα και αποκατάσταση των ανεξέλεγκτων χωματερών, που είναι αιτία για πολλά περιβαλλοντικά δεινά, μεταξύ των οποίων και οι πολλές πυρκαγιές, που ξεκινούν από αυτές. Στην περίπτωση, των ΟΤΑ, που το 2009 δεν θα έχουν κοντά τους ΧΥΤΑ, θα πρέπει να καταφύγουμε στη λύση της μεταφόρτωσης με κινητές μονάδες και μεταφορά των απορριμμάτων στον κοντινότερο ΧΥΤΑ, έστω και εάν αυτός βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση. Οι προσωρινές λύσεις με δεματοποίηση και αποθήκευση, με βάση την εμπειρία του Κουρουπητού, θα πρέπει να τις αποφύγουμε, διότι α) «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού», β) αργούν οι διαδικασίες χωροθέτησης και αδειοδότησης, γ) δημιουργούν πρόσθετα περιβαλλοντικά και οικονομικά προβλήματα και δ) πιθανά να πληρώσουμε και πρόστιμα στην ΕΕ εάν οι συνθήκες αποθήκευσης γίνουν ανάλογες του Κουρουπητού.
Είναι φανερό ότι τα μακροπρόθεσμα λάθη και παραλήψεις δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν την τελευταία στιγμή με τον καλύτερο και οικονομικότερο τρόπο. Άραγε, θα μάθουμε ποτέ να σχεδιάζουμε μακροπρόθεσμα στην αντιμετώπιση των σοβαρών περιβαλλοντικών προβλημάτων, όπως αυτό της τελικής διάθεσης των απορριμμάτων ή ακόμη περισσότερο της ολοκληρωμένης διαχείρισης;
Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης (ΟΕΑ)

2. ΟΙ Χ.Υ.Τ.Α. ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ»



2. ΟΙ Χ.Υ.Τ.Α. ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ»
15/1/2009

Την Πέμπτη 15 Ιανουαρίου συνεδρίασε η ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ της Βουλής των Ελλήνων με τη συμμετοχή του Δήμου Κερατέας και υπό την Προεδρία του Βουλευτή Κυριάκου Μητσοτάκη, με αντικείμενο την «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ».
Στην επιτροπή μετείχαν οι Βουλευτές Βρούτσης Ιωάννης, Γιαννάκης Μιχαήλ, Γιαννόπουλος Αθανάσιος, Καντερές Νικόλαος, Κασαπίδης Γεώργιος, Κελέτσης Σταύρος, Κόρκα-Κώνστα Αθηνά, Λιβανός Σπυρίδωνας-Παναγιώτης (Σπήλιος), Μανώλης Ιωάννης, Μελάς Παναγιώτης, Μητσοτάκης Κυριάκος, Ορφανός Γεώργιος, Ρουσόπουλος Θεόδωρος, Τσιάρας Κωνσταντίνος, Αλευράς Αθανάσιος, Αργύρης Ευάγγελος, Βαρβαρίγος Δημήτριος, Βερελής Χρίστος, Ζήση Ροδούλα, Κατρίνης Μιχαήλ, Κουβέλης Σπυρίδων, Λιντζέρης Δημήτριος, Οικονόμου Βασίλειος, Σπηλιόπουλος Κωνσταντίνος, Ζιώγας Ιωάννης, Μανωλάκου Διαμάντω, Βορίδης Μαυρούδης ενώ παρέστησαν και οι Βουλευτές Αττικής Σταύρου Απόστολος, Πάγκαλος Θεόδωρος, Βρεττός Ντίνος και Λεβέντης Αθανάσιος.
Στην επιτροπή αρχικά με επίσημη πρόσκληση είχαν κληθεί μόνο οι : κ. Αθανάσιος Νάκος Υφυπουργός Εσωτερικών, Νικόλαος Χιωτάκης Πρόεδρος του ΕΣΔΚΝΑ, Χαράλαμπος Μανιάτης Γ.Γ. Περιφέρειας Αττικής και Δημήτριος Καλογερόπουλος Πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ.Όμως μετά από έντονες αντιδράσεις του Δήμου Κερατέας και της Κοινότητας Γραμματικού και με την παρέμβαση των Βουλευτών κ. Οικονόμου και κ. Βορίδη, ο Πρόεδρος της Επιτροπής έκανε νέα πρόσκληση και κάλεσε επιπλέον τους Νομάρχες Δυτικής και Ανατολικής Αττικής και τους Δημάρχους Κερατέας, Φυλής, Α. Λιοσίων, Ασπροπύργου και τον Κοινοτάρχη Γραμματικού.
Η συζήτηση-ενημέρωση είχε προγραμματιστεί για μία ώρα ενώ τελικά κράτησε 4 ½ ώρες. Αυτό καταδεικνύει το μεγάλο ενδιαφέρον του θέματος. Αυτό άλλωστε φάνηκε από τη μεγάλη και διαρκή συμμετοχή όχι μόνο των Βουλευτών μελών της επιτροπής, αλλά και πολλών άλλων Βουλευτών.
Η συζήτηση ήταν διεξοδική και δεν έλειψαν οι εντάσεις και οι αντεγκλήσεις Βουλευτών κατά του κ. Νάκου, και του Προέδρου του ΕΣΔΚΝΑ.Πιο συγκεκριμένα ο. κ. Αθ. Νάκος, ο κ. Μανιάτης και κυρίως ο πρόεδρος του ΕΣΔΚΝΑ παρουσίασαν πάλι τον σχεδιασμό για τρεις ΧΥΤΑ στη Φυλή (που ήδη λειτουργεί) Κερατέα και Γραμματικό καθώς και όσα έργα έχει κάνει ο ΕΣΔΚΝΑ στη Φυλή-Α.Λιόσια.Ο Πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ κ. Καλογερόπουλος απερίφραστα μακράν των παλαιοτέρων δηλώσεων του υποστήριξε το έργο του ΕΣΔΚΝΑ και την εφαρμογή του Περιφερειακού Σχεδιασμού.Όλοι τους επανέλαβαν τα ίδια επιχειρήματα αναζητώντας τη στήριξη των Βουλευτών να αρχίσουν τα έργα στη Κερατέα και το Γραμματικό.
Κατά την ενημέρωση αναφέρθηκαν αρκετές ανακρίβειες όπως “ότι έχουν λήξει οι δικαστικές εκκρεμότητες, ότι Ανατολική Αττική παράγει τα περισσότερα απορρίμματα (!!), ότι η Φυλή έχει χρόνο ζωής 3,5 χρόνια κ.α”. Το σύνολο των ανακριβειών αυτών αποκάλυψε και αντέκρουσε ο Νομάρχης Ανατολικής Αττικής Λεωνίδας Κουρής και ιδιαίτερα ο Δήμαρχος Κερατέας Σταύρος Ιατρού που στις μεστές αναφορές τους αποκάλυψαν τα λάθη, τα ψεύδη και κυρίως τα ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΕΣΔΚΝΑ.Ο Νομάρχης Ανατολικής Αττικής κ. Λ. Κουρής, σε πολύ έντονο ύφος κατά του υφυπουργού κ. Νάκου και του ΕΣΔΚΝΑ, κατήγγειλε την διαρκή παρανομία του ΕΣΔΚΝΑ με την ανοχή του Γ.Γ της Περιφέρειας που αρνούνται να εφαρμόσουν το νόμο και να δειχτούν στο νόμιμο χώρο της Φυλής τα απορρίμματα Κερατέας και Γραμματικού.
Ταυτόχρονα κατήγγειλε την έλλειψη διαλόγου, τις αντιδημοκρατικές διαδικασίες και καταφέρθηκε κατά των Δήμων Αθηναίων-Πειραιώς, γιατί αδρανούν και εντέχνως ωθούν Δυτική και Ανατολική Αττική σε κόντρα. Δήλωσε ταυτόχρονα την συμπαράσταση και κατανόηση στη Δυτική Αττική.Αποκαλυπτικός και απολύτως τεκμηριωμένος ο Δήμαρχος Κερατέας Σταύρος Ιατρού, κατάφερε μέσα σε λίγα λεπτά να αλλάξει το κλίμα σε όλη την αίθουσα.Αφού με στοιχεία περιέγραψε τον Αρχαιολογικό χώρο Οβριόκαστρου, τις αποφάσεις και τα τελευταία έγγραφα της αρχαιολογίας που απαγορεύει την έναρξη των έργων, δήλωσε ότι εκκρεμούν 4 δικαστικές προσφυγές ακόμα για Κερατέα, Γραμματικό και κατέθεσε την απόφαση από το 2007 του Δήμου Κερατέας να κλείσουν την υπάρχουσα χωματερή με κάθε μέσο και όποιο κόστος, κάτι που δεν επιτρέπει ο ΕΣΔΚΝΑ, αφού ζητά δήλωση νομιμοφροσύνης από Κερατέα και Γραμματικό, και αποδοχή του Περιφερειακού Σχεδιασμού και του νέου ΧΥΤΑ.
Ζήτησε να πάψει ο οικονομικός αποκλεισμός του Δήμου Κερατέας ως μέσο εκβιασμού και να σταματήσουν οι διαρκείς δικαστικές διώξεις εναντίον του και του Δήμου Κερατέας για το Οβριόκαστρο και την υπάρχουσα χωματερή.Τέλος προκάλεσε τον ΕΣΔΚΝΑ και την Περιφέρεια να εφαρμόσουν το νόμο για τον νέο φορέα διαχείρισης. Επίσης ανέφερε την συνεισφορά της Κερατέας και της Ανατολικής Αττικής στην στήριξη της Πρωτεύουσας με το Αεροδρόμιο, το Λατομείο και τη ΔΕΗ Κερατέας-Λαυρίου.Πρότεινε τέλος να κληθεί στην επιτροπή ο καθηγητής κος Οικονομόπουλος και να καταθέσει την πρόταση-λύση για τα απορρίμματα της Ελλάδας και να δοθεί έμφαση στην ανακύκλωση.
Ο Πρόεδρος του Γραμματικού κ. Ν. Κούκης αναφέρθηκε κυρίως στη μελέτη Οικονομόπουλου, και στον αγώνα του Γραμματικού.Σημαντικές ήταν οι παρεμβάσεις όλων των βουλευτών, ιδίως των βουλευτών Αττικής, που έκαναν τον πρόεδρο του ΕΣΔΚΝΑ κ. Ν. Χιωτάκη να δηλώσει ότι αισθάνεται ότι βρίσκεται στη βουλή της Ανατολικής Αττικής.Δυναμικός και κάθετος ο κος Οικονόμου του ΠΑΣΟΚ κατήγγειλε τις μεθοδεύσεις του κου Νάκου και ζήτησε αλλαγή του περιφερειακού σχεδιασμού.Ο κ. Βορίδης του ΛΑΟΣ διαρκών παρών και παρεμβαίνων, ήταν πολύ τεκμηριωμένος στην κριτική κατά του ΕΣΔΚΝΑ.Εντύπωση έκανε η ομιλία του κ. Ν. Καντερέ της Ν.Δ που με ηρεμία και οικολογικές αναφορές , κατέδειξε την αδιέξοδο του περιφερειακού σχεδιασμού.Εντύπωση προκάλεσε επίσης ο κ. Ν. Βρεττός, ο οποίος με λίγα λόγια πολύ σκληρά επέκρινε τις παλαιές επιλογές του κόμματός του και ιδίως της κ. Β. Παπανδρέου, τις οποίες είχε καταψηφίσει ο ίδιος.
“Έκανε λάθος η κ. Παπανδρέου, της το έλεγα και τώρα το πληρώνουμε. Η Βάσω αποφάσισε με προσωπικά εκλογικά κριτήρια ως βουλευτής Αθηνών”, ανέφερε.Δεν ξέφυγε της προσοχής ότι τόσο ο κ. Βρεττός όσο και ο κ. Οικονόμου, συγκρούστηκαν με τον κ. Κουβέλη υπεύθυνο ΠΕΧΩΔΕ του ΠΑΣΟΚ που επέλεξε να υποστηρίξει την τότε επιλογή του ΠΑΣΟΚ. Με Χαμηλούς τόνους ο κ. Λεβέντης του ΣΥΡΙΖΑ, έριξε το βάρος όπως συνήθως κάνει στην υπεράσπιση της Δυτικής Αττικής. Το ίδιο ακριβώς έκανε και η βουλευτής του ΚΚΕ κ. Μανωλάτου σε μια άχρωμη κριτική χωρίς θέσεις.
Αρνητικές εντυπώσεις έκαναν οι αναφορές των κ. Βερελή, Κουβέλη και Αλευρά του ΠΑΣΟΚ που υπερασπίσθηκαν αν και όχι τόσο σθεναρά την επιλογή του ΠΑΣΟΚ για Κερατέα και Γραμματικό.
Ακόμα και ο κ. Πάγκαλος γνωστός ως ο μόνος υποστηρικτής από τους βουλευτές Αττικής της επιλογής για Κερατέα και Γραμματικό, άλλαξε στάση και εγκάλεσε το Δήμο Αθηναίων δηλώνοντας ότι οι μεγάλοι παραγωγοί απορριμμάτων Αθηνών και Πειραιώς οφείλουν να δώσουν λύση και όχι να καταστρέφονται η Δυτική Αττική και στο μέλλον η Ανατολική Αττική.Σαφής και καταλυτικός ήταν ο κ. Απ. Σταύρου της Ν.Δ. , ο οποίος μίλησε κυρίως για την Κερατέα και το Γραμματικό, προτείνοντας να αλλάξει ο περιφερειακός σχεδιασμός. Είναι εντυπωσιακό ότι ακόμα και βουλευτές άλλων περιοχών όπως ο Σπ. Λιβανός της Ν.Δ Αιτωλοακαρνανίας υποστήριξε την Κερατέα για τον Αρχαιολογικό Χώρο.Επεισόδιο επί προσωπικού προέκυψε λίγο πριν το τέλος της συζήτησης όταν ο κ. Λ. Κουρής κατήγγειλε ότι ο κ. Μανιάτης παραπλανεί τους Βουλευτές και δεν τηρεί ως οφείλει την νομοθεσία, δεν εγκαλεί τον ΕΣΔΚΝΑ για να αποδεχτεί τα απορρίμματα Κερατέας, Γραμματικού.Ο κ. Μανιάτης ζήτησε να ανακαλέσει ο Νομάρχης κάτι που όχι μόνο δεν έγινε αλλά ο κ. Νομάρχης με στοιχεία κατέδειξε το δίκαιο του λόγου του.Είναι γεγονός ότι το κλίμα της όλης συζήτησης αντεστράφη και η Κερατέα το Γραμματικό και η Ανατολική Αττική κέρδισαν τις εντυπώσεις της συζήτησης.
Αυτό πιστοποίησε η αναφορά του προέδρου της επιτροπής κου. Κ. Μητσοτάκη που δήλωσε ότι προσήλθε με μια σταθερή άποψη (υπέρ της κατασκευής των έργων σε Κερατέα και Γραμματικό) και φεύγει με άλλες απόψεις.
Από την συζήτηση προκύπτει η παράλογη εμμονή της πολιτείας (Υπ. Εσωτερικών, Περιφέρεια, ΕΣΔΚΝΑ) να γίνουν οι ΧΥΤΑ σε Κερατέα και Γραμματικό, από την άλλη όμως επίσημα κατετέθη η τεκμηριωμένη και σθεναρή αντίθεση Κερατέας, Γραμματικού και Ανατολικής Αττικής.
Στο τέλος της συζήτησης, βουλευτές εκτός Αττικής συζητούσαν έντονα για το αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει ο ΕΣΔΚΝΑ με βαριές εκφράσεις, ότι τίποτα δεν άλλαξε παρά το ότι η διοίκηση άλλαξε και επιπλέον ότι έχει δίκιο ο Δήμος Κερατέας όταν ,με στοιχεία αποκάλυψε ότι η βουλή των Ελλήνων το 2003 παραπλανήθηκε από τους μελετητές.

1. Καθυστερήσεις στο θέμα της διαχείρισης αποβλήτων εντοπίζει η ΕΕ 05-02-09

Καθυστερήσεις στο θέμα της διαχείρισης αποβλήτων εντοπίζει η ΕΕ 05-02-09
Ο γενικός διευθυντής της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της ΕΕ τόνισε πως έχουν εντοπιστεί καθυστερήσεις στο θέμα της διαχείρισης αποβλήτων και ίσως επιβληθούν πρόστιμα στη χώρα μας.
Εν μέρει βελτίωση στο σύστημα διαχείρισης στερεών αποβλήτων διαπίστωσαν οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ εξέφρασαν παράλληλα τις επιφυλάξεις τους για την εφαρμογή του Περιφερειακού σχεδιασμού της Αττικής.
Στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε σήμερα νωρίς το πρωί με τα μέλη της Διακομματικής Επιτροπής για τη Διαχείριση Στερεών Αποβλήτων υπό τον υφυπουργό και πρόεδρο της επιτροπής κ. Αθανάσιο Νάκο και τον γενικό διευθυντή της Διεύθυνσης Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Κρεμλή, διαπιστώθηκε ότι από τους 1102 χώρους ανεξέλεγκτης ταφής απορριμμάτων που είχαν μετρηθεί στη χώρα, έχουν σταδιακά κλείσει όλοι, πλην επτά.
Αυτοί, όπως ρητά διαβεβαίωσε τον κ. Κρεμλή ο κ. Νάκος θα έχουν κλείσει μέχρι το τέλος του 2009 και μάλιστα εντός των επόμενων μηνών θα κατατεθεί και συγκεκριμένο σχέδιο για τον τρόπο που θα πραγματοποιηθούν αυτά τα έργα.
Στη σύσκεψη συμμετείχαν ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Αθ. Μπούρας, ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Γιάννης Μπούγας και ο διευθυντής Περιφερειακής Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Ζακ Ποσέ καθώς και ο γενικός γραμματέας της Περιφέρειας Αττικής κ. Χαράλαμπος Μανιάτης και ο πρόεδρος του ΕΣΔΚΝΑ κ. Νίκος Χιωτάκης.
«Εντός των επόμενων δύο μηνών» είπε αμέσως μετά τη συνεδρίαση ο υφυπουργός Εσωτερικών κ. Αθανάσιος Νάκος «θα προκηρυχθεί διαγωνισμός για τα εργοστάσια κομποστοποίησης σε Φυλή, Γραμματικό και Κερατέα».
Από την πλευρά του ο κ. Κρεμλής διαπίστωσε καθυστερήσεις στο ζήτημα διαχείρισης των αποβλήτων της Αττικής και διατύπωσε τους φόβους του ότι «με αυτές τις εμπλοκές η χώρα μας θα αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο να της επιβληθούν πρόστιμα αλλά και να διακοπεί η ροή των κονδυλίων».